Amstelveen, 24 december 2009//18:33>> Eindelijk, vandaag is een historische dag in mijn leven… Immers per vandaag ben ik van opname ontslagen, na een periode van ruim 10 weken. Op 9 oktober jl. werd ik opgenomen op de gesloten afdeling van GGZ in Geest (D0), Spaarnepoort 1 in Hoofddorp. Ongeveer drie weken daarna werd ik overgeplaatst naar de open afdeling van De Amstelmere (B0) in mijn woonplaats Amstelveen. En nu dus eindelijk weer definitief thuis! Wel een heel gedoe om alle tassen met spullen in te laden en, eenmaal gearriveerd bij de entree van het flatgebouw waar ik woon, om alles weer uit te laden. In totaal staan er in het gangpad van mijn woning ca. 25 tassen. Was in lichamelijk opzicht wel een beetje moe hoor, na al dat gesjouw, al ben ik wel blij dat mijn overbuurman Roy me even wilde assisteren met het dragen van de tassen… Dat opruimen ervan doe ik heel rustig aan, en neem er ook alle tijd voor……
Een van de Kerstdagen, of misschien wel op allebei de dagen, vind ik het leuk om als bezoeker weer even langs te gaan bij de open afdeling in De Amstelmere. Tje, ze zijn daar voorlopig nog niet van me af. Ik ben niet alleen een “gezelligheidsdier”, maar daarnaast hoop ik op niet al te lange termijn terug te keren op verschillende afdelingen in deze regio en, zo mogelijk, ook daarbuiten, als ervaringsdeskundige met ruim 30 jaar praktijkervaring met psychiatrische aandoeningen. Daarnaast acht ik het van wezenlijk belang om daarbij ook een belangrijk deel van mijn eigen (natuurgeneeskundige) inzichten te kunnen inbrengen tijdens deze toekomstige werkzaamheden. Er is weliswaar veel verbeterd in de psychiatrie, maar, vooral vanwege mijn positie als “HSP-er” (=Hoog Sensitieve Personen), met een veel scherper dan gemiddeld waarnemingsver-mogen, zie ik toch ook dingen gebeuren waar ik veel moeite mee heb. Maar daarover later meer.
Nu eerst eens lekker genieten van de Vrijheid, maar ook van een andere zeer prettige bijkomstigheid van mijn afgelopen opname, nl. echte Vriendschap. Buiten het centraal wonen projekt waar ik woon om, was mijn sociale netwerk, op Rob na, altijd uiterst “armoedig”, inhoudelijk gezien (veel te oppervlakkig). Heb op beide afdelingen veel contact gehad, niet alleen met de verpleging en artsen, maar ook met patiënten. Daaruit is niet alleen een hele goede vriendschap ontstaan met Wesley (25 jr.,), maar zeker ook met Peggy (30jr.). Zij zit nog steeds op de gesloten afdeling, maar vertoont sinds enige tijd duidelijke tekenen van vooruitgang. Buiten haar aandoening om is ook zij een HSP-er. Ik durf rustig stellen dat dit zondermeer de allermooiste, meest hartelijke, spontane en de mij ook uiterst dierbare vriendschap is die ik tot nog toe ooit in mijn leven ben mogen gaan ervaren met een vrouw, maar ook wederzijds. Gisteren vertelde ze me door de telefoon: “Ik vind mezelf erg lief…”, een uitspraak die voor iemand met Borderline toch heel bijzonder en positief is. Met een zekere slag om de arm verwacht ik toch wel dat ze binnen niet al te lange tijd mag worden overgeplaatst naar de Amstelmere-open, wat ook haar liefste hartewens is. Bovendien, zeker voor HSP-ers geldt dat een te langdurige opname op een gesloten afdeling psychisch véél te zwaar belastend is; dit is iets waar, met alle respekt voor de goede bedoelingen van een hulpverlener, echter bij lange na niet altijd (ofwel niet in voldoende mate) rekening mee wordt gehouden in de reguliere hulpverlening, evenals met de ervaringswereld van de persoon zélf. Een goed boek over HSP-ers zou ik ook van harte willen aanraden, zoals bijvoorbeeld het boek “Hoog sensitieve personen; hoe blijf je overeind als de wereld je overweldigt”, geschreven door Elaine N. Aron (Universitair docent psychologie en psychotherapeute), uitg. Archipel Amsterdam/Antwerpen, ISBN 90 6305 100 X / NUR 770. Binnenkort meer informatie over dit boek, in mijn lijst van favoriete boeken, elders op deze website.(inmiddels geplaatst, 25 dec.)
Maar goed, tijd nu voor wat ontspannende zaken, een heerlijke douche, gevolgd door een prachtige muziek-video DVD van The Corrs (unplugged) een van m’n muzikale favorieten. Heeeeeerlijk om weer lekker thuis te zijn, en ik voel me een blij mens!
Groet, Boudewijn de Kat
Space van Boudewijn 
Beste Boudewijn,
zou jij mij de verschillen tussen de Walborg en de Amstelmere willen vertellen. Mag uitvoerig.
Ik kan nu (nog ) niet precies zeggen waarom. En ik hoop op enige discretie van jouw kant!
Zou je dat willen doen?
Dat zou zeer fijn zijn!
Vriendelijke groet,
D
Hallo D., Dank voor je reaktie. Ik zit hier nu alweer een aantal maanden met een rechterlijke machtiging op de afdeling KOSP (kortdurende opname sociale psychiatrie) van de Walborg kliniek, maar ben er niet erg over te spreken. Eerst begreep ik altijd dat een opname op deze afdeling van korte duur zou zijn, maar dat is lang niet in alle gevallen zo. Er zijn fouten gemaakt, eerdere uitspraken van andere psychiaters (mw.Hornbach,psych.Zuiderpoort Kliniek Haarlem, april jl.) dat mij jarenlang verkeerde medicatie was voor-geschreven waardoor het jaren achtereen regelmatig fout ging met mij, wordt nu weer door alle psychiaters glashard ontkend. De psychiater hier ontkent ook dat ze onder druk is gezet door een aantal medebewoners uit het centraal wonen projekt waar ik al 21 jaar met plezier en zonder veel problemen heb gewoond, en waar ik ook niemand ooit kwaad heb gedaan. Echter e.e.a. beinvloedt wel de behandeling en heb nu het vooruitzicht hier nog tot oktober volgend jaar (2013) te moeten blijven in afwachting van het gereed komen van een beschermd wonen projekt in mijn woonplaats Amstelveen, iets waar ik me veel te goed voor voel bovendien. Dat betekent nog een jaar zitten, terwijl er medisch gezien geen reden meer is voor opname aangezien ik stabiel ben. Ik accepteer dit niet, heb de patienten vertrouwens persoon ingeschakeld, en een advocaat. Er wordt ook gelogen over een aantal zaken, waardoor mijn vertrouwen in mijn behandelaar hier tot het nulpunt is gedaald. Nee, als ik je een goede raad mag geven, hoewel ook daar nogal wat fouten worden gemaakt, blijf dan als het even kan in de Amstelmere, de sfeer en omgeving daar is ook een stuk aangenamer dan hier in Buitenveldert, Amsterdam.
Hallo Boudewijn,
Dank voor je antwoordt. Heel goed om de p.v. p. in te schakelen, voor deze mensen gaan soms deuren open. Een van de weinige democratische mechanisme in de GGZ.
Ik zal me een beetje bekend maken, maar vertrouw wel op enige discretie van jouw kant. Ik ben verpleegkundige en ben verwikkeld in een arbeidsconflict. Ik ben destijds min of meer gedwongen overgeplaatst, dit geheel tegen mijn zin en vaardigheden.
Nou ja, het is een lang verhaal waarmee ik je hier niet mee zal vervelen. Onder 4 ogen vertel ik graag meer en wie weet kan ik ook iets voor jou betekenen.
We zouden kunnen telefoneren.
Ik heb interesse in de foto’s van de afdeling (uiteraard zonder herkenbare personen). Die kon ik niet openmaken….
En meer feiten over de afdeling.
Tot zo ver,
Vriendelijke groet,
D
Hallo D,
Ja, het is alweer een tijd geleden dat we met elkaar hebben gecorrespondeerd, maar ik zeg altijd maar, beter later dan nooit. Inmiddels is er in mijn situatie wel het een en ander veranderd. IN december was ik het zat, dat eindeloze verblijf in de kliniek terwijl ik allang was hersteld. De dwang die er op mij werd uitgeoefend aangaande verplicht beschermd wonen bij gereedkoming van dat wooncomplex hier in Amstelveen, is er niet meer, en ik val nu onder de BZW, begeleid zelfstandig wonen, wat een veel betere optie is. Ja, je leest het goed, ik heb in december de pvp’er ingeschakeld, deze heeft een keurig nette brief opgesteld, met mijn handtekening eronder, gericht aan de geneesheere-direkteur. Deze heeft me uiteindelijk voorwaardelijk ontslag verleend per 21 januari jongstleden. Ik ben blij weer thuis te zijn en het gaat erg goed met mij. Voorlopig nog een therapieonderdeel per week en twee gesprekjes met mijn spv’er, waarvoor ik zelfs niet altijd meer de deur uit hoef, aangezien mijn spv’er en ik nu ook per computer kunnen beeldbellen, zeg maar een soort Skype.
Ik las destijds in jouw verhaal dat er sprake was van een gedwongen overplaatsing voor jou als verpleegkundige. Wat afschuwelijk lijkt me zoiets. Hoe staat het er eigenlijk nu mee? Ik wil gerust verder met je van gedachten wisselen hoor, lijkt me een goed plan. Per slot van rekening ben ik ook al 27 jaar ervaringsdeskundige in de psychiatrie, gespecialiseerd in hooggevoeligheid onder mensen. Om er zeker van te zijn dat dit bericht je in goede staat bereikt, heb ik een kopie van deze tekst ook rechtstreeks naar je mailadres gestuurd.
Met vriendelijke groet,
Boudewijn.
Zie uit naar je reactie!!!