9-4-2010 >> Het is alweer een latertje geworden. Afgelopen avond niet alleen verder geschreven aan mijn ervaringsverhaal waar ik gisteren aan begonnen was, maar ook een aantal artikelen over hoogsensitiviteit gevonden op internet die ik heb vastgelegd in een aantal Word-tekstbestanden die ik in drie skydrive mappen op deze website heb geplaatst, o.a. in de map Hoogsensitieve Personen. Daarnaast heb ik mij ook opgegeven als nieuw lid van de landelijke vereniging Hooggevoelig Nederland. Het is denk ik ook wel handig om zonodig in de toekomst te kunnen terugvallen op een belangenvereniging voor hsp’ers, bij mijn werk als ervaringsdeskundige, temeer daar hsp nog maar al te vaak niet als zodanig wordt erkend in de psychiatrie, althans in brede kringen daarvan. Naar mijn idee zijn heel veel mensen die met name aan de wat zwaardere psychiatrische aandoeningen ten prooi zijn gevallen daarnaast ook hoogsensitief.
Die hoogsensitiviteit is dan vaak een dieperliggende oorzaak van een psychiatrische aandoening, maar omdat deze eigenschap nog lang niet altijd wordt (h)erkend als zijnde een dieperliggende oorzaak van de psychiatrische aandoening,(en dat geldt zeker voor Borderliners) in veel gevallen, wordt er vaak ook niet een therapie aangeboden die is gericht op die dieperliggende oorzaken (bijvoorbeeld VERS-training, emotie-regulatie therapie), maar worden de symptomen vaak veel te eenzijdig behandeld, vooral middels medicatie. Logisch dat veel mensen met psychiatrische aandoeningen nadat zij hiervan zijn hersteld, vaak in herhalingen blijven terugvallen. Dat komt omdat de meeste behandelmethoden veel te eenzijdig zijn gericht op “efficiëncy”, op “snelheid”, en op uiteindelijk de korte termijn….. Ik heb in het schrijnende geval van Peggy diverse keren gepoogd een gesprek aan te gaan richting de hulpverlening op de gesloten afdeling waar Peggy heeft vastgezeten, o.a. over mijn bezorgdheid m.b.t. de behandeling van Peggy, maar er werd helaas een soort blokkade opgeworpen, althans in dié zin…..door er aan vast te blijven houden dat ik hun wilde spreken vanwege zuiver persóónlijke (op mijzelf betrekking hebbende) problematiek. Dat is jammer, buitengewoon jammer. "Wanneer worden jullie daar op de gesloten GGZ afdeling nou eens wakker, ik bedoel, écht wakker!!", heb ik vervolgens herhaaldelijk bij mezelf gedacht….
Vandaag is het vrijdag 9 april 2010, en dat betekent dat het vandaag precies een half jaar geleden is dat ik werd opgenomen op de gesloten afdeling van de GGZ, alwaar ik ook Peggy voor het eerst leerde kennen. Jammer genoeg waren de omstandigheden aldaar lang niet altijd even gunstig om na mijn overplaatsing naar de open afdeling afgelopen november het contact met Peggy stabiel en regelmatig te kunnen blijven onderhouden en verder uitbouwen, met uitzondering dan van de maand december. Maar toch, spiritueel gezien, merk ik nog altijd dat haar energie nog continu aanwezig is, en dat geeft ook wat steun, ondanks de moeilijkere momenten. Peggy was ook tijdens haar aardse bestaan hoogsensitief, en het is jammer dat we (dit bericht kwam enkele dagen geleden van haar binnen langs telepatische weg) elkaar niet al veel eerder hebben mogen ontmoeten. Dat had veel onnodig leed en haar opname bij de GGZ hoogstwaarschijnlijk kunnen voorkomen, evenals haar suïcidepoging van oudejaarsdag jl. Misschien dat het feit dat het vandaag een half jaar geleden is dat mijn opnameperiode startte, ook onbewust wel heeft bijgedragen tot het feit dat mijn stemming momenteel, net als de afgelopen dag, beduidend minder is te noemen dan daarvoor…
Boudewijn de Kat.
Space van Boudewijn 
Geef een reactie