26/27 juni 2010 >> De situatie mag dan nog niet echt ideaal zijn n.a.v. het gebeuren van afgelopen middag, ik ben toch wel weer een beetje tot rust gekomen. Vanavond een keertje extra met Debby buiten gewandeld en een klein ritje met de auto gemaakt en, eenmaal thuisgekomen een tijdje heel rustig gaan zitten. Ik zag op mijn mobiel dat Mauries had gebeld, maar zal hem morgen terugbellen. Wel goed om weer even bij te praten denk ik. Ik hoop dat ook hij binnen afzienbare tijd weer zover is dat hij met ontslag kan (hij is nog steeds opgenomen volgens de laatste berichten). Is ook goed, het onderhouden van sociale contacten. Ben al een tijdje bezig om een nieuw sociaal netwerkje op te bouwen. Is ook nodig, immers, vanwege het volkomen absurde, volstrekt ondoordachte afgelopen transport van mij naar de gesloten afdeling in Hoofddorp, per politiebusje, wat voor velen ongetwijfeld een afschrikwekkend effekt heeft gehad, heeft ertoe geleid dat het sociale netwerkje dat ik in de daaraan voorafgaande jaren met veel pijn en moeite had opgebouwd vrijwel geheel is geruïneerd. Ik ben hierdoor in een sociaal isolement terecht gekomen, waardoor ik gedurende enige tijd vrijwel volledig op mezelf was aangewezen voor wat betreft het verwerken van pijnlijke ervaringen. Heel geleidelijk aan lijkt hier sinds enige tijd enige verbetering in te komen, zoals bijvoorbeeld het contact met Mauries en Daniëla.
Het feit dat tegenwoordig heel veel cliënten van de GGZ per politietransport naar een kliniek worden gebracht is overigens een veel gehoorde klacht op de afdeling. Voor mijzelf was het bovendien ook erg beangstigend, immers, je voelt je dan al meteen een soort crimineel. De gevolgen daarvan werden al voelbaar tijdens mijn gehele afgelopen opnameperiode, want, afgezien dan van mensen uit mijn eigen familiekring, ik heb verders niemand, geen enkele bezoeker van daarbuiten, mogen ontvangen. Dit in tegenstelling tot dertien jaar geleden, in het voorjaar van 1997, tijdens mijn eerste opnameperiode in Vogelenzang, Bennebroek. Ik kreeg toen ook geregeld bezoek van mensen van buiten de familiekring om. Ik werd toen naar Bennebroek gebracht op een manier zoals het eigenlijk hoort, namelijk per ambulance. Dat oogt ook veel vriendelijker voor een buitenstaander…….
Ook dit is weer een van de vele, vele, vele, vele tekenen die erop duiden dat onze “vrije” samenleving er ook gedurende de achterliggende dertien jaar alleen nog maar (heel) veel harder op is geworden. Hoe dat komt? Niet alleen door het alsmaar nog verder uitbreiden van de vanuit ons ego gecreëerde toekomstgerichte schijnzekerheden in de vorm van alsmaar meer, meer en nog eens meer regels, maar ook door reeds bestaande regels alsmaar verder en dieper aan te scherpen, waarmee de mens, zeker nu in deze tijd, is verworden tot niet veel meer of minder dan een robot met afstandsbediening (hiermee o.a. doelend op de relatie politiek-individu), weliswaar in theorie niet aantoonbaar, maar vanuit de diepte (de ervaring zelf) wel degelijk voelbaar bij heel veel mensen. Diezelfde eindeloze, inmiddels dwangmatig verworden zucht naar alsmaar meer en meer regels valt voor een belangrijk deel simpelweg te herleiden tot een grotendeels onbewuste angst om niet alleen onszelf, maar ook de ander op een veel dieper dan algemeen gangbaar verworden niveau te durven loslaten. Logisch dat zovelen, steeds meer mensen lijden aan het leven, in plaats van er plezier aan te beleven. Tegelijkertijd worden er – bijvoorbeeld – ook allerlei ingewikkelde en psychisch uitermate belastende onderzoeken gedaan, zich afvragend hoe het toch eigenlijk komt dat – bijvoorbeeld – het vertrouwen in de politiek door de jaren heen alleen maar is afgenomen (zie lagere opkomsten bij de verkiezingen bijvoorbeeld, vergeleken bij jaren geleden). Ieder mens is van nature een uniek spiritueel wezen die van nature heel goed in staat is om zelf zijn weg te vinden in het leven, in de breedste en diepste betekenis van het woord. Echter, door de jaren heen zijn wij geleidelijk aan steeds verder af komen te staan van onze ware spirituele aard, en juist omdat dit nu eenmaal een geleidelijk proces is geweest waar vele vele jaren overheen zijn gegaan, zijn wij mensen, juist dóór die geleidelijkheidsfaktor, de ware essentie van onze spiritualiteit grotendeels uit het oog verloren, waardoor de hedendaagse mens uiteindelijk ook niet “schuldig” is aan dit gegeven. Maar als je gedurende je leven in zeer korte tijdsperiodes ineens wordt geconfronteerd met de meest extreme voelbare gevolgen van e.e.a., zoals mij dat is overkomen, dan stemt dat een mens toch tot een door de jaren heen tot steeds dieper wordende vorm van bezinning op het leven (en alles wat daar omheen hangt) zelf.
De meest diepliggende bron van letterlijk AL onze huidige problemen (alle vormen van psychisch lijden, oorlogen, criminaliteit, werkloosheid, economische instabiliteit, voorwaardelijke liefde, en zo zou ik nog wel tot in het oneindige door kunnen gaan…..) valt simpelweg te herleiden tot één gemeenschappelijke noemer met een historische oorzaak. Daarvoor is het nodig om heel veel jaren terug te gaan in de tijd, toen wij mensen de werkelijke, ware boodschap van het evangelie als het ware zijn gaan “omkeren”, volledig uit z’n voegen hebben gerukt; de oorspronkelijke boodschap die zegt dat God (bron van Liefde) NAAST ons mensen staat, maar ook in ieder menselijk wezen verborgen ligt (God staat in dezen symbolisch voor bron van Liefde). Wij mensen zijn toen echter op een gegeven moment God BOVEN het wezen van onszélf gaan plaatsen, met alle gevolgen vandien, zeker nu, in ons huidige aardse tijdperk! Van daaruit leerden wij mensen, en zeker nu, bijvoorbeeld ook om overmatig veel te vertrouwen op letterlijk AL datgene wat BUITEN onszelf (in plaats van IN onszelf!) zou liggen, of het hier nu gaat om een theorie, een ander mens, een geschreven of ongeschreven regel of wet, of wat dan ook! Van daaruit ontstond bijvoorbeeld ook het idee: “Als je een ander mens liefhebt, leer je van daaruit ook jezelf liefhebben. Maar ook hier geldt, net als met nog zo ongelofelijk veel andere voorbeelden die hierbij te bedenken vallen, dat is DE OMGEKEERDE WERELD!!! de allergrootste LEUGEN/denkfout die de mensheid ooit in de historie heeft gemaakt; een volkomen ontwricht beeld van de WERKELIJKHEID, de werkelijkheid zoals moeder natuur die ooit, in een ver verleden, heeft bedoeld. Hij creëerde daarmee ook, en door de jaren heen ook steeds meer en dieper, ANGST, angst bijvoorbeeld om op (niet vanuit de theorie, de breedte zichtbaar, maar vanuit de diepte, de eigen ervaring zelf wel degelijk voelbaar) op een veel diepergaand dan algemeen gangbaar verworden niveau op ZICHZELF te durven vertrouwen, zichzelf daadwerkelijk (d.w.z. voor de volledige 100%) lief te hebben………..
Dit laatste doet mij ook weer terugdenken aan een telefoongesprek met Peggy, eind november vorig jaar, toen ze me vanuit een diepe hoorbare positieve emotie in haar stemgeluid vertelde: “Weet je, ik vind mezelf best wel heel erg lief”…. Hoe zoiets voelt, jezelf voor de volledige 100% liefhebben, is iets zo ontroerend moois, daar zijn, in de positieve betekenis van het woord, gewoon geen woorden voor te vinden. En bovendien, datzelfde gevoel, diezelfde intense ervaring was ook mij, enkele weken daarvoor (kort na mijn overplaatsing naar de veel rustigere en harmonieuzere open afdeling in Amstelveen), na een lange, lange reeks van jaren overkomen. Deze mate van diepgang van jezelf liefhebben is, zeker in onze huidige tijd, echter helaas (verdrietig genoeg) slechts een zeldzaamheid geworden, al zal ook dit laatste slechts een kwestie van tijd zijn. Hoewel de eerste tekenen daartoe eerder het tegendeel lijken uit te wijzen, we bevinden ons dezer jaren ook in een overgangsfase die ons mensen uiteindelijk (niet een mens uitgezonderd) op een veel hoger niveau van welzijn zal brengen, op individueel niveau, naar datgene wat ook wel de Nieuwe Tijd wordt genoemd; een symbolische terugkeer naar de oertijd, met inbegrip van al onze huidige technische en wetenschappelijke verworvenheden….. Maar ook hierover zijn inmiddels al heel veel boeken geschreven……..
Dat dit gevoel van volledige eigenliefde bij Peggy (ben toen, wetende dat ze daar zelf ook heel erg voor open stond, reiki op afstand bij haar gaan toepassen; map Peggy, space website) niet stabiel genoeg was kwam niet zozeer door haar ziektebeeld als zodanig, maar door een uiteindelijk ook fatale externe faktor; een probleem wat in de psychiatrie volkomen terecht wordt omschreven als iemand met een narcistische persoonlijkheids stoornis; dat zijn mensen die bij volledig bewustzijn misbruik maken van mensen zoals Peggy, die al van nature beschikte over een unieke, van oorsprong heel menseigen zijnde eigenschap, genaamd HSP, oftewel hooggevoeligheid. Narcisten, ze teren op de energie van anderen, met alle gevolgen vandien. Zij verdienen het niet om door een ander bemind te worden! Dat zijn ook mensen die bij volledig bewustzijn misbruik maken van hun spiritualiteit, en, tragisch genoeg, vervolgens weer (ik moet er niet aan denken!!!) op zoek gaan naar een nieuw potentieel slachtoffer….
Boudewijn.
Space van Boudewijn 
Geef een reactie