17 juli 2010 >> Onverwachts werd het de afgelopen avond wat later, want, al surfende op het internet, kwam ik via de zoekmachine Google uiteindelijk terecht op een weblog die Peggy op het web heeft geplaatst op donderdag 10 januari 2008, waarin ze vertelde over haar werk in Israël bij een kibboetz, “Mishmar Hasharon”, tussen Haifa en Tel Aviv-Yavo, voor een half jaar. Voordat ik op deze blog* terecht kwam zag ik een hele mooie foto die ze daar ergens aan de kust gemaakt moet hebben:
* http://peggyisrael.blogspot.com
Dit doet me er, even tussendoor, ook even aan denken dat mijn neef Michaël uit Ouderkerk a/d Amstel destijds ook in een Israëlische kibboets heeft gewerkt. Als ik hem weer eens spreek zal ik nog weleens vragen welke kibboets dat is geweest. Bovenstaande foto vind ik wel heel erg mooi! Terwijl ik aan het surfen was draaide een cd uit mijn archief van de al jaren geleden overleden Nederlandse zangeres Nadieh, en zo hoorde ik op een gegeven moment ook een nummer van deze cd wat ik altijd al het mooiste nummer van die cd heb gevonden, “Haifa Blue”. Deze foto zou dus best weleens in Haifa genomen kunnen zijn… Ben toen ook eens (in tegenstelling tot in vroegere jaren; toen luisterde ik nóóit naar de inhoud, naar de tekst, maar uitsluitend naar hoe de muziek, muzikaal gezien, klonk) op de inhoud van de gezongen tekst gaan letten, en ook dát nummer weer is heel erg van toepassing op ontwikkelingen in bijvoorbeeld het contact tussen Peggy en mij tussen 9 oktober vorig jaar en het heden, maar waarschijnlijk ook m.b.t. mogelijk toekomstige ontwikkelingen na nu in dat proces. Toeval bestaat niet, nergens, omdat alles ook in tijd gemeten nu eenmaal met alles samenhangt als één samenhangend geheel. Ook tijdens het schrijven van dit alles voelde ik, net als met nog zoveel andere bewustzijnsverruimende gedachtenstromen al langere tijd, geregeld een diepe uit ontroering voortkomende emotie in me opkomen, uit het “niets”. Dit zou dus bijvoorbeeld ook kunnen betekenen, zo bedenk ik me ineens, dat ook toekomstgerichte voorspellingen (o.a. mogelijk ook haar mogelijk toekomstige terugkeer in aardse verschijningsvorm), dus toch werkelijkheid zou kunnen worden? (…………..hoezo ‘mógelijk’……………hoezo ‘zou kúnnen’…..,nee Boudje….het IS zoals het ook zal ZIJN!!!………..Probeer het voor jou ongrijpbare niet teveel te analyseren met je verstand………….zoiets kost bovendien ook heel veel onnodige energie…..maar ik help je wel wat dit betreft……<<P>>) …………(Ach ja, dat komt natuurlijk door, omdat ik, aards gezien, nu eenmaal wat ouder ben dan jij en door wat ze ook wel, deels verkeerd geprogrammeerde diep ingesleten hersenpaden in het bewustzijn noemen, net zoals zovele mensen op deze wereld nog altijd tot slachtoffer zijn verworden door de tijd heen van talloze LEUGENS, illusies, schijnzekerheden, waaronder ook de illusie dat het voor mij nog altijd ‘ongrijpbare’ niet op werkelijkheid zou berusten…., maar ook dat zal in de toekomst ongetwijfeld nog verder in positieve richting gaan veranderen, jouw uit je Kosmische intelligentie voortkomende inzichten met betrekking tot de toekomst kan ik nu eenmaal niet begrijpen………………..Het zal pas een WETEN zijn……..vanuit de ERVARING zelf, en niet een weten vanuit het weten, oftewel een weten vanuit het denken (de theorie) zelf. Dit laatste is namelijk totaal onmogelijk! (lachbui + ervaring van diepe innerlijke rust).<<<
Ach ja….., er is niets wat ik tegen wetenschap als zodanig heb. Integendeel zelfs, ,maar hoe goedbedoeld en tot op zekere hoogte ook uitermate kostbaar (en noodzakelijk) dan ook, ook de wetenschap probeert nog altijd het uit de ervaring zelf voortkomende ‘ongrijpbare werkelijkheidservaring’ te beredeneren vanuit hetzelfde denken alléén, en koppelen daaraan nog maar al te vaak een puur theoretische, volkomen uit z’n natuurlijke voegen gerukte puur wetenschappelijke diagnose….., die niet zelden haaks staat op de WERKELIJKHEID(servaring).
(denkprocessen van ons mensen verschillen – over het algemeen – in wezen niet veel van hoe computers werken; dit lijkt en is in veel gevallen ook een zegen, maar het is een vloek tegelijkertijd, omdat een emotie, een ervaring zelf nu eenmaal niet in een standaardtheorie te ‘bewijzen’ valt; ook dit zijn immers slechts woorden, streepjes inkt op papier, tekens op een computermonitor, maar kunnen deze een VOELBARE ervaring, een emotie in de meest letterlijke betekenis van het woord ‘tastbaar’ , daadwerkelijk tot in de diepte begrijpelijk te maken, in woorden?, bijvoorbeeld door met je vinger over deze lettertekens heen te glijden? Het antwoord daarop is simpel, namelijk een volmondig NEEN. Het is nu eenmaal zoals het is! Het enige daadwerkelijke ‘bewijs’ ligt in de werkelijkheids-ervaring, in de ervaring zélf, in de individuele ervaringswereld van mensen zelf. En dat is ook het proces waarin mensen individueel zich in bevinden, wat ons uiteindelijk zal gaan brengen naar wat wel de Nieuwe Tijd wordt genoemd, letterlijk IEDEREEN!)
Dit doet mij ergens ook denken aan een boek wat al jarenlang op een boekenplank in de hobbykamer staat, en dat is onze Bijbel. Misschien toch wel interessant om dat in de toekomst eens te gaan lezen, te bestuderen. Zeker, het zal ongetwijfeld ook heel veel mooie en op werkelijkheid gebaseerde verhalen bevatten, maar vraag me eigenlijk al jarenlang af of een gedeelte van dat boek ook niet vol staat met talloze leugens en illusies. Maar…..dat is voor (iets) later…. Waar ik in het bijzonder heel erg benieuwd naar ben, zijn (heb zoiets vaak horen noemen in de loop der jaren, vooral op de radio) het Oude- en het Nieuwe Testament, en de verschillen daartussen. Maar goed……
Even heel wat anders nu. Vanmorgen was ik al vroeg op en de regen kon me er niet van weerhouden om met de auto even een bezoekje te brengen aan het Stadshart, de Rembrandtweg om precies te zijn. Ik had wat geld gespaard en kon daar – het is vakantietijd – zowaar een parkeerplek vinden voor de deur van computerwinkel MyCom. Ik had al veel goede berichten gehoord en gelezen over het nieuwe softwarepakket Office 2010 voor Thuisgebruikers, met daarin o.a. het veel door mij gebruikte tekstverwerkingsprogramma Word, versie 2010, inclusief een licentie voor maximaal drie computers, voor een leuk prijsje bovendien. Maar toch uiteindelijk even doorgelopen naar hun concurrent een eindje verderop, Paradigit. Daar verkochten ze exact hetzelfde pakket, maar dan wel tien hele euro’s voordeliger, en de mensen daar zijn ook veel vriendelijker en enthousiaster…. Ik had nog wat geld over, precies genoeg om nu eindelijk eens die primitieve en erg blikkerige (metaalachtig klinkende) luidsprekertjes van m’n PC te vervangen door betere. Ik heb ze vanmiddag gëinstalleerd en heb er bepaald geen spijt van, integendeel zelfs. Daar zou ik ook, althans in theorie gesproken, zelfs de bovenburen mee kunnen plagen, als bedankje bijvoorbeeld voor de door hun verleende diensten. Ik bedoel, leuk natuurlijk voor hun dat ze een nieuwe woning hebben gekregen, maar ja, wanneer je nieuwe bovenburen al een aantal keren achterelkaar in de slaapkamer vlak boven mijn slaapkamer om half acht in de ochtend met een behoorlijk zware betonboor in de muren beginnen te boren, ja, dan word je wel op een zeer onaangename manier uit je slaap gerukt. Maar goed, deze ellende lijkt inmiddels ook al weer op zijn einde te lopen.
Toen ik weer thuis was werd ik nog gebeld door iemand waarmee ik bevriend ben geraakt, Daniëla,, en was blij om te horen dat ze nog steeds, langzaam aan, steeds minder suïcidiaal lijkt te gaan worden, na een lange reeks van jaren. Ik kende haar al van lang geleden, van de periode, voorafgaand aan mijn eerste opname in Vogelenzang in Bennebroek in het voorjaar van 1997. Hoewel dit niet te vergelijken viel met de minder goede kanten van mijn laatste opname, ik had toen wel het “genoegen” te slapen in de kamer naast de isoleercel en kon, zo gehorig als het daar toen was, ook bijna alles horen wat zich daarin afspeelde. Ik kende de vrouw niet zo goed, dat neemt niet weg dat dat ook niet echt plezierig was om te horen, en dacht ook toen al “Een Cel in een instelling die zegt gericht te zijn op professionele ZORGverlening, nee, het is zo tegenstrijdig met de natuur als het maar kan! En zo dacht ik al heel anders over hoe samenlevingen in zijn geheel funktioneerden toen ik nog heel klein was. De wereld kwam me ook toen al in velerlei opzichten (de geestelijke natuur daarbij zeer in het bijzonder) als zo onnnatuurlijk over, maar toch, de uit die onderlinge tegenstrijdigheid voortkomende Lijdensweg had ik, achteraf gezien, ook weer niet willen missen. Immers, het was, achteraf gezien, ook nodig om in contact te komen met mijn bestemming, toen ik op 9 oktober voor het eerst had kennisgemaakt met Peggy. Dat was en is nog altijd meer, veel meer dan de moeite van deze Lijdensweg waard geweest. (……..het wordt alleen maar nog heel veel mooier naar de toekomst toe Boudje……P>)<<<<stop>>
Boudewijn.
Space van Boudewijn 
Geef een reactie