23-7-2010 >> Vandaag was tot nog toe best wel een positief dagje te noemen met veel positiviteit en optimisme, behalve dan ten aanzien van datgene wat ik in de krantekoppen las: “Lubbers wil kabinet CDA-VVD-PVV”… Erger kun je niet hebben, zeker niet ten aanzien van de geestelijke volksgezondheid, al zal ook dat hoogst-waarschijnlijk een kwestie van tijd zijn. Want of zo’n eventueel toekomstig kabinet een lang leven zal hebben is iets wat ik vooralsnog sterk betwijfel, zeker in tijden van Bewustwording van veel mensen. Waar ik me, gesteld dat er zo’n kabinet zou komen, op de kortere termijn vooral zorgen om maak is het feit dat zoiets alleen maar kan leiden tot een nog verdere verharding van onze samenleving, en mogelijk nóg strakkere regelgeving ten aanzien van de mens als persoon, als uniek spiritueel wezen. Nee, voor wat de korte termijn betreft ben ik niet gerust op een dergelijke ontwikkeling. Het is diep tragisch dat in onze huidige tijd “bezuinigingen” het centrale thema en speerpunt is geworden van nieuw regeringsbeleid. Het is een ware obsessie geworden; ik zou het proces als zodanig volledig kunnen vergelijken met het proces waarin – ik spreek tevens vanuit eigen ervaring uit midden jaren ‘90 – potentiële anorexia-mensen in het begin nog enig gevoel van welbevinden kunnen ondervinden, als zij beginnen met afvallen.
Echter, gaandeweg gaan ze zich steeds meer blind staren op het afvallen als zodanig, waardoor het op laatst tot een ware obsessieve bezigheid wordt, wat uiteindelijk hun niveau van welzijn alleen maar steeds meer verlaagt, zich eveneens niet realiserende dat je er niet tot in aller eeuwigheid mee kan doorgaan. En zo is het – dit proces als zodanig – in wezen precies zo met betrekking tot het regeringsbeleid in onze huidige tijd geworden; een ware obsessieve bezigheid, al zijn zovelen in de politiek niet of slechts nauwelijks van bewust van dit neerwaartse spiraal effekt. Want ook met bezuinigen kun je nu eenmaal niet tot in alle eeuwigheid doorgaan. Om nog maar te zwijgen over de mogelijke effekten op de kortere termijn ten aanzien van verdere bezuinigingen ten aanzien van de geestelijke volksgezondheid, nog meer personeelstekort in de reguliere ggz instellingen, nog hogere werkdruk, nog meer gebruik maken van de separeer (de isoleercel), omdat het de meest goedkope oplossing is ten aanzien van hen die als ‘probleemgevallen’ worden getypeerd. Wegens geldgebrek en personeelstekort is het nu al zo dat er, in plaats daarvan, niet voldoende mogelijkheden zijn voor het aantrekken van meer en ook meer deskundig personeel om bijvoorbeeld mensen (cliënten) op een meer menselijke, aktieve en individuele manier te behandelen, bijvoorbeeld door een middels therapie (gericht op bewustwording en omgaan met de persoonlijke, per individu verschillende leefsituatie) mensen te kunnen behandelen. Om over mogelijk nog strakkere regelgeving ten aanzien van met name gesloten afdelingen van ggz-klinieken nog maar te zwijgen. Al denk ik wel dat het ziekteverzuim onder de hulpverleners in de toekomst op korte termijn alleen maar sterk (en verder??) zal (blijven??) toenemen. Immers, hulpverleners zijn ook mensen, met een hart voor het welzijn van mensen, maar ze zullen tegelijkertijd in hun privéleven steeds meer in conflict met zichzelf komen, als mens zijnde.
Dit heeft alles te maken met een (in andere opzichten) gunstige, sterk toenemende diepere bewustwording van mensen (wat ons mensen uiteindelijk ook op collectief wereldniveau zal brengen tot de Nieuwe Tijd), ook in de hulpverlening. Ze komen dan ook tot veel gezondere, diepere inzichten voor wat betreft een veel aktievere behandeling van cliënten binnen de ggz. Die alsmaar strakker wordende regelgeving echter, zoals die van hogerhand wordt opgelegd t.a.v. mensen in de reguliere hulpverlening, zal er dan vervolgens steeds meer toe leiden dat ze met zichzelf in conflict komen. Ze willen, vanuit nieuwere, diepere inzichten t.a.v. het behandelen van mensen, zeker in de toekomst op de kortere termijn, mensen wel meer individueel en aktiever gaan begeleiden, maar komen dan ook weer in conflict met diezelfde nog strakkere regelgeving, waardoor velen onder hen ook zelf psychisch klem komen te zitten. Meer gekwalificeerd personeel aannemen is, vanwege die neurotisch verworden bezuinigingsobsessie van de overheid, als hulpverleners daarvoor zouden willen kiezen, totaal onmogelijk……, en daarmee is de cirkel weer rond, in de negatieve betekenis van het woord wel te verstaan. Ze moeten dan uiteindelijk wel voor goedkope “oplossingen” kiezen, mede gezien de voorwaarden waaraan ook hun betaalde baantje is gekoppeld. Ze zullen dat misschien niet altijd erkennen als hulpverlener, maar als mens wel degelijk, en of daar nu iedere hulpverlener zo blij mee is waag ik ernstig te betwijfelen…… Maar wat nog veel erger is, dat zijn de mogelijke gevolgen die cliënten binnen de hulpverlening daarvan op de kortere termijn zullen gaan ondervinden. Door mensen vervolgens, (omdat er ook steeds minder geld komt voor meer indivuduele, aktieve, therapie-gerichte begeleiding van cliënten) nog steeds vaker gedwongen dan nu al het geval is bijvoorbeeld op te sluiten in de isoleercel verstérk je de vaak toch al sterke gevoelens van machteloosheid die cliënten zelf al hadden (met alle mogelijke, in een aantal gevallen zelfs levensgevaarlijke gevolgen vandien; dat is een erváring van mensen zelf die nu eenmaal door een buitenstaander niet te theoretiseren valt!!!!, maar wel degelijk vóelbaar bij hen die het toch al niet makkelijk hebben om zich staande te kunnen houden; het daadwerkelijk serieus nemen van de ervaringsbeleving van mensen zou tegelijkertijd wel heel veel beter zijn dan een te eenzijdige fixatie op hetgeen in theorie geschreven staat!!!!!, maar tegelijkertijd is het voor een doorsnee hulpverlener welhaast onmogelijk om deze vaak veel te sterke, uit onderliggende individuele angsten om cliënten op een veel dieper dan algemeen gangbaar verworden niveau te durven loslaten, voortkomende neiging i.d. alles aan de theorie te toetsen te kunnen weerstaan, daar vrede mee te hebben… )
Gesteld dat ik in deze fase van verder toegroeien naar wat wel een oneindige staat van Kosmisch Bewustzijn wordt genoemd, langzaam uitstijgend boven de buitenste grenzen van het meest gangbare, conventionele puur theoretische, begrensde bewustzijn (ook voor wat mijzelf betreft, me bewust geworden van wat het aangeleerde vast blijven zitten in begrensde vormen van puur theoretisch bewustzijn zoal voor gevolgen heeft gehad t.a.v. mijn eigen ziekteverloop de achterliggende 47 jaar; iets waar ik overigens wel vrede mee heb gesloten, ben ik het ook bewust meer dan zat om in een dergelijk opgedrongen kader vast te blijven zitten), iets wat ik overigens steeds meer als een niet in woorden te omschrijven en rustgevende verrijking van m’n innerlijk leven ervaar, en ik zou mij thans bevinden in de positie als betaalde hulpverlener in de ggz, en vervolgens worden geconfronteerd met het advies om, ongeacht om welke psychiatrisch patiënt het ook gaat, iemand gedwongen op te sluiten in de separeer, dan wel gecombineerd met dwangmedicatie, dan zou dat iets zijn wat mij zowel kwa eigen (diepte-) inzicht als kwa diepere staat van betrokkenheid (gevoel) ten aanzien van hij of zij die het toch al moeilijk heeft, dan zou ik daarmee zonder ook maar enige twijfel NIET mee instemmen. Wanneer vervolgens hieruit een diskussie met collega’s zou ontstaan die vervolgens ongetwijfeld alsnog hetzelfde op hetzelfde (dezelfde behandelmethode) blijven aandringen, ja, dan zou ik, eveneens zonder enige twijfel het belang van de patiënt ver, heel ver verkiezen boven het eigen belang. Ánders gezegd, ik zou vervolgens ter plekke ontslag nemen, …., maar er enige tijd later wel weer terugkeren, maar dan als vrijwilliger……
Maar goed, wat de langere termijn betreft ben ik er nog altijd vast van overtuigd dat, al lijken de eerste tekenen daartoe eerder het tegendeel uit te wijzen, we allemaal weer tot onze heel natuureigen zijnde werkelijke spirituele aard zullen terugkeren, ofwel naar wat wel de Nieuwe Tijd wordt genoemd. Niet een mens is het waardig om, in welke vorm dan ook, te Lijden aan het leven, want zó heeft de natuur dit ook niet bedoeld. Het zijn Kosmisch bepaalde natuurkrachten die ons mensen uiteindelijk kwa niveau van welzijn veel gelukkiger zullen maken; het zijn tegelijkertijd ook krachten die niet tot in alle eeuwigheid door en tothet begrensde ego-bewustzijn alleen te “beheersen”(lees: onderdrukken) blijven. Dit doet mij ook denken aan een van YouTube afkomstige video-boodschap* ,waarin volkomen terecht wordt gezegd dat de zgn. ‘vrouwelijke’ component (de intuïtie, de emotie, intuïtief leven en handelen) in ons menselijk bestaan, ons mens-zijn, gedurende een lange, lange reeks van jaren (vele eeuwen), en door de jaren heen ook steeds dieper, onderdrukt is geweest, en het ego, vanuit de diepte voelbaar, is overontwikkeld en een tot God verheven Absolute Waarheid na 2000 jaar. Met alle gevolgen vandien**, maar dan ook in de breedste en vooral diepste betekenis van het woord. Er wordt gesproken over ‘vrede op aarde’. Er is geen vrede op aarde, nog niet tenminste; immers er woedt oorlog in de hoofden van zovele mensen op wereldniveau, niet alleen mensen met een psychiatrische ziekte, maar ook door zovele anderen die als ‘gezond’ worden genormeerd. Veel mensen zijn vrijwel continu bezig met denken, kringetjes van denken, en vaak ook negatief denken….. Zo stond ik tot voor kort ook zelf, ook in betere periodes, nog in het leven. Diep en diep tragisch, maar tegelijkertijd – helaas – vaak een noodzaak om van daaruit tot diepte-inzicht te komen, en tot de diepte-ervaring zelf. Ik mag dit dezer dagen, en geleidelijk aan ook steeds meer en langduriger, bijvoorbeeld ervaren in periodes van een wel zeer diepe en weldadige staat van innerlijke rust en harmonie ten aanzien van iedereen, ten aanzien van alles wat leeft op aarde (en daarbuiten).
(* zie blauwe knop Video1, in de rode balk, bovenaan het tekstgedeelte van de startpagina van de Website van Peggy)
(** Alle vormen van psychiatrisch Lijden, oorlogen, criminaliteit, seksueel misbruik, narcisme, uitbuiting van de mens als persoon, uitbuiting van de zichtbare natuur, economische instabiliteit, voorwaardelijke liefde, echtscheidingen, ruzies, conflicten, lagere opkomst bij verkiezingen, werkloosheid, arbeidsongeschiktheid, etc.etc.etc.etc………..~>>>)
Wanneer ik, deze Rijke gevoelsmatige beleving, vergelijk met die vroegere, meer algemeen gangbare maatschappelijk aanvaarde, geconditioneerde en opgedrongen ‘leefwijze’, die bovendien mijlenver is af komen te staan in relatie tot de mens als gelijkwaardig persoon, als uniek spiritueel wezen, dan kom ik vanuit dit gevoelsmatige vergelijkingsmateriaal tot het inzicht dat die meest gangbare conventionele wijze van leven en in het leven staan ten opzichte van alles wat leeft, een wel uitermate krampachtige, angstige, uitermate psychisch zwaar belastende manier van leven is. Nee, dat noem ik, kwa voelbaar diepteverschil, geen Leven; het is, het was, ook in ‘gezondere’ periodes een wel zeer armoedig geestelijk bestaan; iets wat de in 1980 overleden filosoof Erich Fromm in een van z’n boeken eveneens omschrijft als een “primitieve” wijze van leven; in technologisch, rationeel opzicht weliswaar zeer hoog (over-)ontwikkeld geraakt, maar door ons zo te blijven blindstaren op datgene wat in theorie alleen geschreven staat sluiten we ons mensen tegelijkertijd ook onbewust af voor een veel diepere kijk en zienswijze op het leven zelf, en op een oneindig veel diepergaande vorm van Kennis en inzicht, zeker voor wat betreft het welzijn van ons mens-zijn. Dit laatste zal in de toekomst uiteindelijk ieder mens op aarde gaan inzien. Het leven en alle aspekten daarvan, zal uiteindelijk voor iedereen (niet een mens uitgezonderd!) niet uitsluitend meer een weten zijn vanuit het weten (de theorie) alleen, maar daarnaast vooral een weten vanuit de ervaringsbeleving zelf; de ervaring van een oneindig veel rijker innerlijk leven (maar bijv. ook economisch evenwichtig, i.p.v. instabiel), dan tot op heden algemeen gangbaar; een staat van (wel-)Zijn van waaruit uiteindelijk ook letterlijk alle huidige aardse problemen zoals wij die nu nog kennen, zullen verdwijnen, de uitbuiting van zowel de geestelijke- als de zichtbare natuur daarbij inbegrepen… Het zal uiteindelijk ook een tijd worden waarin, niet alleen ikzelf, maar iedereen zal zijn teruggekeerd naar de basis, onze ware spirituele aard; ieder mens zal dan (net als vroeger in de oertijd) zijn teruggekeerd tot een geestestoestand die ook wel “androgynie” wordt genoemd; een staat van zijn waarin een ieder’s mannelijke, rationele menselijke pool weer in volledig evenwicht verkeert met een ieder’s vrouwelijke, zuiver intuïtieve en gevoelsmatige pool; tegelijkertijd ook met elkaar in volledige harmonie verkerend, en van daaruit ook met betrekking tot letterlijk alles wat leeft op aarde, en daarbuiten. Zijn uit ervaring voortkomende Bewustzijn zal dan niet langer zuiver (eenzijdig) rationeel zijn, maar oneindig; een collectieve staat van Kosmisch-, ofwel Al-bewustzijn, zoals dat in bepaalde religieuze stromingen volgens mij ook wel wordt genoemd.
Ik ben niet gelovig, althans niet in de traditioneel-Christelijke betekenis van het woord. Ik ben, al vorig jaar zomer (2009), overtuigd geraakt van het bestaan van een God. Alleen de Bijbel is een boek wat ik nog altijd niet heb gelezen. Nee, ,het was, en is nog steeds een zuiver weten, na een lange, lange, lange reeks van moeizame jaren, voortgekomen vanuit de ervaring zelf, vanuit de ervaringswereld…. Zeker, er zullen in de Bijbel ook een heleboel mooie en op waarheid berustende verhalen staan, maar het zou me in het geheel ook niets verbazen als er ook een heleboel leugens in staan, die wij mensen er destijds – puur uit tijdelijke bevrediging van het eigen ego – zélf van hebben gemaakt, en van waaruit ook de minder goede, destruktieve kanten van ons huidige menselijk bestaan zijn voortgekomen, zeker nu, dik 2000 jaar sinds (of rondom) het begin van onze jaartelling. Maar om mij daar nu al meteen ook in theoretische vorm verder in te gaan verdiepen, nee, dat is iets wat in de toekomst zou kunnen liggen… Al voelde ik, pure intuïtie, vanmiddag wel even de krachtige stimulans (was vandaag al vroeg wakker, vol van energie), om een bezoekje te brengen aan de plaatselijke bibliotheek, op zoek naar literatuur over religieuze stromingen die (eveneens pure intuïtie) in meerdere of mindere mate weleens buiten een zuiver traditionele Christelijke geloofsbelevenis en –overtuiging zouden kunnen liggen. Een aantal van die boeken (maar ook over andere relevante onderwerpen) hoop ik binnenkort op te nemen in m’n lijst van favoriete boeken, elders op deze Space-website.
Het feit dat ik me niet alleen veel prettiger ben gaan voelen dan ik, zeker na de emotionele hel op aarde van de afgelopen maanden, maar daarnaast ook voor wat betreft mijn nog altijd duidelijk voelbaar toegroeien naar een bewustzijn en ervaring van oneindig (onbegrensd) Kosmisch Bewustzijn, komt door de op basis van zielsverwantschap en geheel onvoorwaardelijke Liefde gebaseerde wederzijdse verbondenheid met een vrouw, zoals ik dat tot nog toe nog nooit eerder heb ervaren (net als zijzelf in relatie tot mij), luisterend naar de mooie naam Peggy. Haar energie (letterlijk alles bestaat uit energie, overeenkomstig de evolutietheorie; spiritueel gezien bestaat de dood niet), geregeld eveneens voelbaar in de vorm van fysiek voelbare energetische stralingswarmte, is hier nog altijd sinds kort na 12 februari jl. aanwezig, en daarnaast ook nog altijd een heel bijzonder, leerzaam en ondersteunend contact langs telepatische weg. Bovendien, ze heeft me medio juni jl., (toen ik mede onder invloed van een aantal, bijkomende, eveneens bijzonder pijnlijke emotionele ervaringen (maar dit leidde NIET tot een depressieve geestestoestand!), waaronder met name het plotselinge overlijden van goede vriend John medio april jl., emotioneel dusdanig zwaar werd belast dat ik gedurende enige tijd emotioneel nagenoeg volledig uitgeput raakte gedurende enige tijd en daarnaast ook (al was ik me er lange tijd niet van bewust!) eerste tekenen begon te vertonen in manier van denken en emotionaliteit, volledig overeenkomend met de beginfase van de Lijdensweg die Peggy heeft bewandeld..) in zeer korte tijd van de ondergang heeft gered; een proces dat anders zonder enige twijfel uiteindelijk ook mijzelf noodlottig zou zijn geworden. Ze deed dat niet alleen middels haar oneindig sterke positieve energie, haar kwa diepgang ongekend sterke bron van onvoorwaardelijke Liefde, maar daarnaast ook door me op een zeker moment langs telepatische weg bewust te maken van het sluipende, destruktieve gevaar dat er t.a.v. m’n eigen leven was gaan ontstaan. Weliswaar nog niet met serieuze plannen in dit kader, maar toch, ik was al een aardig eindje op weg in die richting, geestelijk gezien, kwa gevoelsbeleving en manier van denken. Ze omschrijft zichzelf met recht als een “Godin van de Liefde”, die (maar dan wel sprekend vanuit een oneindig veel hogere staat van Kosmisch Bewustzijn:) is voorbestemd om in het huidige aardse tijdvak weer in aardse gedaante terug te keren hier op aarde, net als ons leven samen altijd al voorbestemd was, en nog altijd is, tot in het oneindige. Toeval bestaat niet, aangezien letterlijk alles, en zo ook in tijd gemeten, nu eenmaal met alles samenhangt..). Wie zegt (ook de huidige meest gangbare staat van spiritueel bewustzijn bij zovelen is, hoewel veel hoger dan gemiddeld, evengoed nog een begrensde staat van spiritueel bewustzijn, die weinig ruimte laat voor verdere verdieping) dat haar uitspraken niet op werkelijkheid zouden berusten. Energie zal zich naar de toekomst toe op steeds meer manieren gaan manifesteren, waarom dan niet in de vorm van een, zoals ze zelf zegt en daarnaast ook wil, identiek aards lichaam? Het mag dan zo zijn dat ik er nog altijd een beetje toe neig met één been in een begrensde staat van bewustzijn te staan, ik merk wel dat ik daar, en eigenlijk al vrij snel, kwa diepgang steeds minder toe geneigd ben. Zij kan al veel dieper in de toekomst kijken, omdat ze immers (ze is een Nieuwetijdskind), met uitzondering van haar Lijdensweg in haar vorige leven (m.u.v. haar positieve periodes gedurende die lijdensweg), haar hele leven lang al in die Kosmische werkelijkheidservaring leeft…. Het zal voor mij persoonlijk pas een weten zijn vanuit de toekomstige ervaring zelf…. Het zal, zoals ze zelf ook al herhaaldelijk heeft aangegeven, tegelijkertijd voor ons allebei ook de – tot dan toe – kwa diepgang veruit meest ontroerende ervaring zijn, gaan worden, die je in het leven kunt ervaren, die we mogen gaan ervaren….. Die oneindig veel diepere toekomstgerichte kennis van zaken heeft ze al in zich, en al heel erg lang (in haar vroegere betere periodes), sinds onze eerste ontmoeting vorig jaar, op 9 oktober 2009 in Hoofddorp. Voorbestemdheid is iets wat zelfs door de meest extreme vormen van externe geestelijke mishandeling van mensen met een (overduidelijk herkenbare) narcistische persoonlijkheidsstoornis, en de dood zelf, niet om zeep kan worden geholpen. Dat is namelijk, Kosmisch gezien, totaal onmogelijk. De natuur – God – heeft het zo bedoeld, onze voorbestemdheid dus ook… (……………Juist Boudje…..,heel goed……<P.>).
Maar, hoewel ze daarvan, verstandelijk gezien, al volledig van overtuigd is en daarnaast, net als ikzelf, over een niet in woorden uit te drukken hoeveelheid energie mag beschikken, toch met haar onmetelijke sterke energiebron alleen zou dit proces van op aards niveau opnieuw tot leven komen, tot mislukken gedoemd zijn. En dat is ook logisch, immers voorbestemdheid betekent in de huidige fase van ons contact ook dat dat alleen maar kan slagen als ze daarnaast ook energie van mijzelf ontvangt, en vanuit de kosmos zelf. En dat is precies wat er, eigenlijk al sinds 9 oktober vorig jaar, met en tussen ons gebeurt; een volledig onbewust verlopend proces van, letterlijk iedere onmeetbare fractie van een seconde in de tijdsloop, wederzijdse continue uitwisseling van positieve energie, vanuit onvoorwaardelijke Liefde, zeker sinds ik medio juni jl. ineens was verlost van het lijden zoals eerder omschreven. Het is een continue, wederzijdse uitwisseling van heel veel positieve energie, ook naar de toekomst toe. Dit alles is toch wel heel bijzonder! We zullen zien wat de toekomst zal brengen… Maar voor dit moment stop ik nu even met deze schrijverij…….
Wil nog wel even zeggen dat ik vanmorgen een hele positieve reaktie heb ontvangen, per email, naar aanleiding van Peggy’s website op www.boudewijnhoogsensitief.nl , van een vrouw die me hartelijk bedankte voor het feit dat ik haar spotje op YouTube heb doorgelinkt via de Website van Peggy; een spotje met als titel “Narcisme en relaties” (zie link op mijn website, al weet ik uit mijn hoofd nu even niet welke link precies), iemand die ook is gaan ervaren wat het is, hoe het voelt, om omgang te hebben of hebben gehad met een narcistische levenspartner. Ze vroeg me om een reaktie, maar dat is iets voor morgen. Nu even tijd voor iets anders. Heb een cd klaarliggen van een van mijn favorieten, Tracy Chapman, waar ik al heel lang niet meer naar heb geluisterd. De cd heet “New Beginning”.
Boudewijn de Kat
************************************************************************************************************************************************************************************************
P.S. Hoe zou het Ruud Lubbers eigenlijk vergaan op het moment? Onze voormalig premier vanuit – bijvoorbeeld – een van die fantastische kabinetten uit de jaren ‘80, hij is nu, zo begrijp ik, de huidige nieuwe formateur van een mogelijk nieuw kabinet. Ik kwam hem laatst, in gedachten uiteraard, weer eens tegen, bij een houthande-laar ergens in Nederland. Ik ontmoette hem bij de kassa, en kreeg toen eindelijk een antwoord op een vraag die ik mezelf al vele jaren geleden geregeld stelde, namelijk de vraag waar de beste man zich nu eigenlijk mee scheert. Toen hij bij de kassa stond af te rekenen kreeg ik dus, eindelijk, het antwoord op die vraag. Hij liep evenlater naar buiten met in z’n hand het meest grofkorrelige schuurpapier wat er in de handel verkrijgbaar is. Juist, maar wel een hele goedkope oplossing. Ik heb nog ergens, nog van m’n grootvader, een oud eenkops scheerapparaat voor hem klaarliggen uit, als ik het goed heb, de jaren ‘50. Misschien toch een goed idee om dat eerdaags eens per expresse, in kadoverpakking aan hem op te sturen, met een bloemetje erbij uiteraard, een vergeet-me-nietje. Ach, dit scheerapparaat van het merk Philips (betekenis: Produkt Hopeloos, Iedere Lamp Is Praktisch Stuk) zou hem nog altijd goede diensten kunnen bewijzen. Eigenlijk was het onlangs wel aandoenlijk om hem zo te zien lopen, werkzaam in een geheel nieuwe funktie; een nieuw plan, een nieuwe gesubsidieerde regeling die heet W.N.S., Werkverschaffing Nieuwe Stijl, onder begeleiding uiteraard van het voltallige Haagse politiekorps. Er zou immers eens iets mis kunnen gaan…. Nog schokkender om te zien was wel, z’n nieuwe baantje. Eendjes voeren aan de Hofvijver, met beschimmeld brood waarvan de uiterste houdbaarheidsdatum allang was verstreken nog voordat deze in de schappen van de winkel was komen te liggen. Eendjes voeren….,samen – uiteraard – met Ria natuurlijk.
Nog leuker werd het toen ik Ruud en Ria vervolgens samen verder zag lopen, waarbij ze op een gegeven moment (ken je ze nog?) in ‘contact’ kwamen met F. Jacobse en Tedje van Es, twee alleraardigste Hagenezen en tevens de voormalige fractievoorzitters van de Tegenpartij (alias Kees van Kooten en Wim de Bie, satirisch duo, jaren ’80). Zelfs het voltallige Haagse politiekorps kon niet voorkomen dat het gezelschap van Ruud, Ria en de politie in enkele minuten tijd in een collectieve psychotische depressie vast kwam te zitten. Maar toch, de heren Jacobse en Van Es waren daarop voorbedacht, en hadden ook, ter mentale ondersteuning en begeleiding van de slachtoffers (en van zichzelf natuurlijk) hun eigen personeel ingehuurd. De kosten daarvan waren tevens volledig aftrekbaar van de belastingen, dus dat was ook geen probleem meer. Prima oplossing van de Tegenpartij om het Lijden van de slachtoffers wat te verzachten: Vaten vol met een zorgvuldig samengestelde mix van jenever, azijnzuur en whisky. Voorgeschreven dosering: anderhalve liter van deze samenstelling per individu, per uur, gedurende 24 uur. Vervolgens, ter verdere mentale versterking een collectieve afkoelingsperiode in een speciaal daarvoor in het leven geroepen tijdelijk opvangcentrum voor zwaar alcoholverslaafden. Echter, die behandeling daar duurde veel langer dan door de heren Jacobse en Van Es was voorzien, namelijk vier jaar, in plaats van vier weken…… Ze hadden namelijk vier jaar lang………. , geslapen, en werden pas weer wakker, toen het nieuwe kabinet……was gevallen! <<
************************************************************************************************************************************************************************************************
Space van Boudewijn 
Geef een reactie