Wo.8 september 2010 >> Vandaag was het gelukkig een vrij rustige en ook vrij ontspannen dagje. Dat is ook weleens nodig om alledaagse indrukken en informatie te kunnen verwerken. Vandaag ook bezig geweest met wat huishoudelijke werkzaamheden en een heleboel overbodige spullen weggegooid. Het nattige, donkere weer maakte denk ik dat ik vanochtend nogal moeilijk op gang kon komen, maar kon uiteindelijk toch weer de draad oppakken. Tussendoor ben ik nog even langs computerwinkel Mycom geweest om een kabeltje te kopen wat ik nodig heb voor het kunnen inbouwen en installeren van een tweede interne harde schijf die ik nog heb liggen, in een van mijn computers. Ik heb toen meteen even advies gevraagd met betrekking tot een hardnekkige foutmelding tijdens het opnieuw opstarten van een van de pc’s, een fout in het zgn. master boot record. Ze adviseerden me in eerste instantie een nieuwe Windows installatie te doen, en om anders even langs te komen. Natuurlijk doe ik dit laatste niet zomaar, want ik ga eerst zelf proberen de storing te verhelpen eerdaags.
Aanstaand weekend hoop ik weer even langs de open afdeling, de kliniek in De Amstelmere te gaan voor een bezoekje. Een goed idee om weer even bij te praten met Anne, mits de situatie van Debby dat natuurlijk toelaat. De laatste dagen lijkt ze toch vrij stabiel te zijn, en ze komt ook ietsje vaker uit haar mand dan eerst. Peggy vroeg me in een van die bijzondere en stabiel-positieve telefoongesprekken van de laatste paar decemberdagen van het afgelopen jaar of het een knuffelhondje is. Dat is Debby zeker, en een enorme troost en steun in moeilijkere dagen. Ook in de slaapkamer heb ik al enige tijd een hondenmand neergezet, de mand die vroeger van Daisy was. De laatste paar dagen komt ze daar geregeld in liggen als ik slaap.
Vanmiddag tussendoor nog even een uurtje liggen rusten. Na lange tijd wil ik in de nabije toekomst ook weer eens wat correspondentie gaan versturen in handgeschreven vorm. Dat is weer eens wat anders, en bovendien ook veel persoonlijker dan een getypte brief op de computer. Deze handgeschreven correspondentie leg ik dan, voor deze te versturen, wel eerst even onder de scanner, om de brieven vervolgens in een pdf- of Word bestand te kunnen opslaan en bewaren op de computer en een usb-stick. Bovendien, te lang achter een computermonitor zitten is ook niet goed. Dat doe ik dus ook niet meer al te lang achterelkaar. Het is ook wel weer eens leuk om tussendoor iets met de hand te schrijven, en om op die manier ook bijvoorbeeld een aantal grafiekjes en symobolen te kunnen tekenen en uitwerken die betrekking hebben op bijvoorbeeld mijn eigen bewustzijnsontwikkeling gedurende de achterliggende bijna 47,5 jaar, en daarin verwerkt ook de bewustzijnsontikkeling van Peggy gedurende haar leven. Ook deze documenten kan ik dan in de vorm van pdf- en/of Word bestanden opslaan op de computer, door ze eerst te scannen.
Ik ben wel heel erg benieuwd naar de verdere ontwikkelingen in het contact tussen mij en Peggy naar de toekomst toe en of haar toekomstvisie betreffende een terugkeer in aardse vorm werkelijkheid zal gaan worden. “Daar hoef je toch niet aan te twijfelen Boudje? Dat is voorbestemd, en ik zou, hoe moeilijk dat ook is voor je, toch proberen om niet eindeloos te blijven analyseren met je verstand of dat ook inderdaad zo is, en wat je je daarbij voorstelt hoe zoiets zal gaan gebeuren in de toekomst. God heeft ons al sinds mijn geboorte uitgekozen om uiteindelijk samen verder te gaan door het leven. Alles vanaf mijn geboorte tot aan het hier en nu en in de toekomst is voorbestemd, mijn sprong daarbij inbegrepen, al was dit laatste zeker niet gemakkelijk, maar helaas wel nodig in ons geval Boudje. Probeer je er alsjeblieft niets bij voor te stellen hoe die overgang naar een aards wezen weer zal gaan plaatsvinden. Het gaat gebeuren Boudje in de toekomst. De komende maanden zal er in jouw bewustwordingsproces nog heel veel gaan veranderen, waardoor je er ook zelf al veel gemakkelijker tot op grote hoogte van overtuigd zult raken dan nu op dit moment mogelijk is. Zover ben je nu eenmaal nog niet op dit moment. Toch ben je wat dit betreft al aardig op de goede weg. Je ervaart niet voor niks steeds meer diepe innerlijke rust. Als die toekomstverwachting ineens niet zou kloppen dan zou je je continu uitermate onrustig hebben gevoeld de achterliggende dagen van verdere bewustwording, en ikzelf ook Boudje…. Sterker nog, dan zouden we allebei al sinds februari jl. in het niets zijn opgelost….. <<P.>>” .
“……Ja, nu je het zegt Peggy, dat lijkt toch inderdaad zo te zijn, en ik begin er zelfs een beetje bij te lachen nu ik deze woorden opschrijf, al begrijp ik het dan nog niet volledig. Tja, daar moet toch meer achter zitten, in de positieve betekenis van het woord. Ik moet ook ineens denken aan die enigszins komische droom van eergisteren-nacht, toen ik in een bushokje stond te wachten op de bus, in aanwezigheid van Kees van Kooten en Wim de Bie die spontaan een klein optreden gaven als Tedje van Es en F.Jacobse van de vroegere Tegenpartij. Weet je nog wel, van die cd die ik laatst heb beluisterd. Dat was wel een hele grappige droom. Daarbij stond naast mij ook een man te wachten op de bus waarvan ik me nog altijd afvraag of ik hem niet al eens eerder ergens heb gezien. Maar goed….”<B.>
Nou ja, ik denk dat Peggy en ik straks voor het slapen gaan nog even verder in gesprek gaan. Misschien wel leuk om een korte samenvatting van dat vervolggesprekje morgen toe te voegen aan de volgende weblog, als ik er tenminste aan toekom… Morgenochtend om kwart voor twaalf verwacht ik iemand op bezoek en misschien wel goed om dit verhaal nu te gaan afsluiten. Morgen weer een dag.
Boudewijn.
Space van Boudewijn 
Geef een reactie