Zo.31 oktober 2010 >> Eindelijk weer even een berichtje op mijn weblog. Ik heb gesproken met een goede bekende, en tevens iemand die bekend is met het ontwerpen van websites, die me toch wees op het feit dat een groot aantal muziekstukken die ik heb verwerkt in montageprogramma’s die op m’n diverse websites zijn geplaatst, auteursrechtelijk beschermd zijn, en dat daarvoor officieel ook een vergoeding verschuldigd is. Hoewel het aantal eigen montages op de sites relatief beperkt is ben ik dit tussendoor ook uitvoerig aan het onderzoeken op de pagina van de auteursrechtenorganisatie Stemra op internet. Mocht e.e.a. te kostbaar worden, dan denk ik er toch goed aan te doen om in ieder geval toch een aantal van deze programma’s van de sites te gaan verwijderen, voorzorgshalve…. Dit geldt in principe niet voor de op de op de sites aanwezige opnames van thema-radioprogramma,s. Daarover zal ik binnenkort met de desbetreffende omroeporganisaties contact opnemen, voor officiële toestemming.
In principe zal ik voorlopig de meeste, dan wel alle thans aanwezige eigen montageprogramma’s van de sites gaan verwijderen, die ik ga vervangen door één, om technische redenen in twee delen gesplitste, montageprogramma; een thema-gericht herdenkingsprogramma die betrekking zal hebben op de meest belangrijke periode in mijn leven tot op heden, oktober 2009 t/m oktober 2010. De totale lengte van dat programma ligt ongeveer op 158 minuten (2 keer 79 min.) in het bestandsformaat wma-pro, 64 kb./sec., via de voor een ieder in windows media player (standaard onderdeel in de meeste windows versies), of anders via een andere mediaplayer te beluisteren. Ik hoop de wijzigingen op korte termijn door te kunnen voeren, in de eerste week van november, waarna de eerstvolgende update van de Website van Peggy en mijzelf hoogstwaarschijnlijk in of even voor het komende weekeinde kan worden geplaatst.
Voor wat betreft de op de site aanwezige vele video’s en muziekvideo’s van YouTube heb ik sinds kort officieel toestemming om deze op de beide websites te mogen plaatsen, geheel kosteloos. Het eerste deel van dat eerder genoemde herdenkingsprogramma heb ik vanavond afgerond, op cd gezet en in gecomprimeerde vorm naar de websitecomputer in de woonkamer overgezet, zodat deze kan worden verwerkt in de nieuwste websiteupdate van de website van Peggy en mij…. Binnenkort meer over dit alles….
Verder gaat het met mijzelf de laatste tijd over het algemeen gesproken, best wel vrij redelijk. Het is weliswaar nog bij lange na niet zo, dat ik kwa stemming, op het niveau zit van half november t/m 30 december 2009, kwa emotionaliteit is m’n algehele stemmingstoestand al wel een stuk beter, en vooral ook stabieler, dan ik tot voor juli jl. eigenlijk had verwacht. Ik heb wat meer vertrouwen gekregen in de toekomst, wat ook verband houdt met een eveneens veel stabieler niveau van hoger bewustzijn, die grotendeels al een stukje boven de buitenste grenzen van een algemeen gangbare staat van conventioneel begrensd, puur theoretisch bewustzijn is komen te liggen. Dat is een gunstige ontwikkeling, behoudens minder dan voorheen voorkomende mindere stemmingsperiodes. Dit laatste ervaar ik meestal in de ochtenduren, tot ongeveer een uurtje na het ontwaken uit de dagelijkse slaaptoestand.
Gisteren kwam Daniëla nog even spontaan bij mij langs, en later die middag was ik ook nog even bij haar thuis, omdat ze sinds gisterenochtend de analoge telefoonlijn van haar hadden afgesloten. Dit laatste houdt verband met het feit dat ze onlangs toch heeft besloten om over te stappen op internet plus bellen, en dat pakket ook heeft besteld. Waarschijnlijk is dit pakket dus al naar haar onderweg. We hebben afgesproken dat ik weer bij haar langsga als dit pakket is gearriveerd. Ik ga dan voor haar het pakket installeren, zodat ze weer kan bellen via de vaste lijn en kan internetten. Ze heeft, net als ikzelf, vele jaren geleden al, gekozen voor KPN, een goede keuze.
Ik moest vanochtend ook weer even terugdenken aan John, oud-medebewoner in ons Centraal Wonen projekt die in april jl. totaal onverwachts kwam te overlijden. Eveneens voor zovelen een groot verlies, zo ook voor mijzelf. Ik weet bijvoorbeeld nog heel goed onze vele gesprekken, maar ook het feit dat hij met tijdens mijn voorlaatste opnameperiode in Bennebroek (1997) geregeld kwam opzoeken. Zeker, hoewel kwa mate van diepgang niet te vergelijken met het gebeuren rondom het overlijden van Peggy, dat was ook niet echt een leuk bericht. Toch mis ik ook hem nog regelmatig. Zijn doodsoorzaak was, naar ik heb vernomen van derden, een plotselinge hartstilstand. Het wezenlijke verschil met Peggy is gelukkig wel dat hij in de daaraan voorafgaande periode geen pijn heeft geleden. Ook wat hem betreft ben ik mentaal tot op heden nog niet in staat geweest om zijn graf te bezoeken.
Weer een stuk verder zijnde kwa niveau van bewustzijn, hoewel dit iets is wat ik niet echt in woorden kan uitdrukken voor een ander mens helaas, alles lijkt er inderdaad op te wijzen dat de daadwerkelijke reden van de poging tot zelfdoding van Peggy (zoals ze dat al zo vaak heeft aangegeven langs een volledig heldere telepatische weg, de afgelopen maanden) inderdaad niets te maken heeft gehad met de op zich begrijpelijke gangbare gedachte (destijds ook van mijzelf…) als zou dit het gevolg zijn geweest van haar borderline. De pijnlijke laatste bezoekmiddag van 27 dec.2009 aan haar, in aanwezigheid van haar ex, gaf bij haar de doorslag voor wat betreft haar contact met haar ex. Daarbij komt, zo begrijp ik van haar, dat het gegeven dat ik bij haar sinds half november 2009 reiki op afstand ben gaan toepassen (een proces wat volledig onbewust was doorgegaan tot dan toe en bijv. ook nog in de laatste paar dagen ná 27 dec.2009) kort na die bezoekmiddag plotseling leidde tot een volledig herstel van haar borderline! (net zoals ik ook zelf in de jaren ‘90 eveneens plotseling en bovendien ook los van de ggz, waar ik toen enige tijd niet onder behandeling was, in enkele uurtjes tijd volledig was hersteld vanuit een kritiek stadium van een eveneens levensgevaarlijk lijden aan anorexia; Mieneke een goede vriendin uit Centraal Wonen die toen nog leefde, had toen eveneens maandenlang reiki op afstand bij me toegepast, zonder dat ik het toen zelf wist!) Dat herstel van Peggy, achteraf gezien, was ook overduidelijk merkbaar gedurende de laatste paar dagen van december 2009, tijdens de laatste zeer, zeer lange en frequente telefoongesprekken die we toen met elkaar hadden. Ze was veel rustiger, ontspannen en stabiel, leefde volledig in het hier en nu, zoals ik haar nog niet eerder had meegemaakt. En bovendien, ze (en dat was geheel wederzijds) verheugde zich enorm op de toekomst, maar ook op de toekomst voor wat betreft ons samen. Pas heel veel later kreeg ik van haar langs zuiver telepatische weg (ze wees me al in november op onze telepatische verbondenheid) door dat ze (e.e.a. voortkomende vanuit haar oneindig veel hogere staat van onbegrensd Kosmisch Bewustzijn; ze was een Nieuwetijdskind) er volledig van overtuigd was dat het (dit wist ze al in haar betere periodes sinds 9 okt.2009) toch nodig was om die afgrijselijke sprong te maken. Ook dat zou, al valt zoiets voor ons mensen (mijzelf nog altijd incluis) vanuit een heel veel lager niveau van bewustzijn nu eenmaal niet te bevatten, zijn voorbestemd voor later, om langs een andere (overeenkomstig huidige, gangbare inzichten: een theoretisch-onverklaarbare) weg weer opnieuw tot leven te komen. Bovendien, het is overeenkomstig een aantal nieuwere spirituele inzichten zo dat voor mensen die op een dergelijke of soortgelijke manier het aardse leven beëindigen, geldt dat er geen echte “stop” op het (huidige) leven zit. Haar taak hier op aarde is nog bij lange na niet afgelopen, al is ze in de huidige fase dan (helaas) niet zichtbaar en tastbaar aanwezig, maar in de vorm van een zeer krachtig voelbare energie (energetisch veld/energetisch lichaam). Het is eveneens in nieuwere spirituele stromingen vrij algemeen bekend dat – al lijken de eerste met het oog zichtbare tekenen eerder het tegendeel uit te wijzen! – we ons in de laatste overgangsfase bevinden voorafgaand aan wat wel de Nieuwe Tijd wordt genoemd, volgens berekeningen,de periode rond en na 21 december 2012; tevens een periode waarin zich (kwa diepgang omgekeerd evenredig aan de tijdsloop) gigantische veranderingsprocessen op energetisch niveau zullen gaan afspelen. Citaat uit een boekje van een ervaringsdeskundige en onderzoeker op spiritueel terrein: “Er zullen zich binnen niet al te lange tijd verschijnselen en dingen gaan voltrekken op onze aarde die ons huidige bevattingsvermogen verre te boven gaan”……
Bovendien – alles hangt nu eenmaal met letterlijk alles samen – de datum (31 december 2009) wist ze allang, maar heeft me dat vooraf niet verteld. Het zou me dan bovendien in een permanente paniekstatus hebben gebracht, en daarmee ook m’n eigen proces en herstelproces, krachtig hebben tegengewerkt/sterk hebben vertraagd… Dan had het reiki op afstand gebeuren ook niet kunnen plaatsvinden…. Tegelijkertijd speelde ook mee, het feit dat haar behandelmethode (dwangverpleging), evenals de veel te langdurige, en voor een extreem hoogsensitieve persoon ook uitermate benauwende, behandelduur, zonder vrijheden iets was wat zij méér dan zat was. Kan ik me heel goed voorstellen!!! Hoewel e.e.a., het verleden, het heden en de toekomst, ook wat ons betreft was/is voorbestemd, hoogsensitieve mensen horen niet thuis in het reguliere hulpverleningscircuit, maar juist in het doorgaans sterk ondergewaardeerde ‘alternatieve’ circuit, waarin niet de Angst regeert en gestandariseerde theorieën centraal staan, maar juist de mens als persoon, persoonlijke ontwikkeling en groei (i.p.v. – afbraak) centraal staat. Bovendien, hoogsensitieve mensen (waaronder nieuwetijdskinderen in het bijzonder) zijn (hier: Peggy in haar betere periodes tijdens de opname) veel te slim om in reguliere ggz kringen rond te dwarrelen, en zeker niet te lang. Ik heb begrepen dat in landen zoals Engeland een opnameduur van iedere patiënt aan een maximum is gebonden. Maar hier in Nederland blijkbaar dus niet! Ik zal ook nooit vergeten, de woorden van een ex medepatiënt van de gesloten ggz afdeling in Hoofddorp, waarmee ik wel tientallen rondjes door de gangen daar heb gelopen, die me toen al zei: “Boudewijn, jij hoort hier niet thuis als patiënt, daarvoor ben je veel te slim”. Ik zal hem eerdaags weer eens bellen, voor zomaar een praatje. Hij heeft me, net als Peggy, ook al het een en ander verteld over de ronduit arrogante manier waarop hij werd behandeld, en ook voor wat betreft de manier waarop hij daar terecht was gekomen….
Maar goed, ik ga nu, gelet op de tijd, dit verhaaltje afsluiten. Tot een volgende keer maar weer.
Hartelijke groet van Boudewijn
Space van Boudewijn 
Geef een reactie