Wo.29122010>> Ik zit hier momenteel in de creatieve ruimte van de gesloten ggz afdeling, kliniek Hoofddorp, alwaar ik sinds enkele dagen werd opgenomen. In deze periode heb ik nu ook niet bepaald leuke dingen meegemaakt. Een bed wat aanvoelt als beton, slapen in een stoel, diefstal van sigaretten, en moest, als ware het een soort van reflexbeweging, wel even flink m’n woordje doen en een aantal tafels in o.a. mijn slaapkamer omver gooien, om zodoende de woede over de afgelopen 47 te kunnen ontladen. Maar ja, wat wil je, als je je door het systeem psychiatrie onbegrepen en ditmaal zelfs volkomen in het nauw gedreven voelde. Hoewel dit sinds vandaag een stuk beter gaat, had ik de afgelopen dagen ook last van hevige rugklachten, en hartklachten, steken in m’n hart.
Later voelde ik weer de behoefte om de mensen die hier werkzaam zijn nog even gerust te stellen met het gezegde dat die woedeuitbarsting niet op hen persoonlijk was gericht, maar op het systeem wat psychiatrie heet; een systeem overigens wat niemand ooit echt lekker heeft gezeten. Daarbij heb ik ook vermeld, mijn websiteadressen en aangegeven dat ik in de toekomst bijvoorbeeld een aantal uurtjes per week werkzaam wil zijn in de psychiatrie, maar dan wel op een geheel andere, duurzamere manier dan tot nog toe gebruikelijk. Ik wacht nog op reaktie. Ik heb aangegeven dat ik dit werk wel gratis wil doen, oftewel onvoorwaardelijk.
Vanmiddag ga ik samen met een verpleegkundige even langs het centrum van Hoofddorp, een aantal kleine dingetjes kopen. Wel jammer dat ik niet over een mobiele telefoon beschik. Of deze lijdensweg hier op de afdeling nog veel langer duurt? Ik verwacht en hoop het niet. Vanwege de pijnen kan ik niet liggend slapen op bed en de verpleegkundige gisteren van de avonddienst deed al uitlatingen over een wandeling morgen. Maar veruit het belangrijkste is en blijft Peggy. Ik verlang ernaar om haar zo gauw mogelijk weer opnieuw te mogen ontmoeten.
Misschien kan Vera Ritzen, als ze dit berichtje mocht lezen, nog een bijdrage leveren aan spoedig ontslag, want die overprikkelende situatie hier is nu ook niet bepaald rustgevend en ontspannend voor iemand met hsp.
Hopelijk tot gauw, en veel liefs van Boudewijn.
P.S.Rond de jaarwisseling verwacht ik een bedragje van 55,5 miljoen euro op de bankrekening, waarvan de helft voor Peggy en de andere helft voor mij.
Space van Boudewijn 
Geef een reactie