(4 jan.2011) Ik zit hier in de woonkamer te schrijven, en heb daarnet te horen gekregen dat ik vandaag een gesprek krijg met een arts-psychiater over het verdere verloop van de behandeling hier. Daarnet heb ik bij Sonja, verplk., gevraagd of zae even naar mijn linker oor wil kijken. Het zit verstopt en er zal nog een arts naar kijken. Dat is dr. van der Plas, hij is huisarts hier bij de GGZ.
Aangezien ik gisterenmiddag de halve middag heb geslapen, was ik afgelopen nacht een aantal uren wakker. In die tijd heb ik een uitgebreid verhaal geschreven over hetgeen zich vOOr mijn afgelopen opname heeft afgespeeld. Toen ik knetterend haardvuur hoorde, zag ik door de ruit van de woonkamer echter GEEN vlammen, geen vuur, geen licht, ook toen ik weer even de deur opendeed om alles te controleren… Ik HOORDE alleen het geluid van knetterend haardvuur door het hele huis. Kortsluiting van apparatuur onmogelijk, aangezien ik de hoofdschakelaar van het elektra van de woonkamer had uitgeschakeld, en de hoofdkraan van het gas had dichtgedraaid.
Het was evengoed wel een erg beangstigende situatie, want er hing een verstikkende geur van brandend haardvuur. IN de hobbykamer en de slaapkamer brandden twee spotjes op een 12 volts autoaccu, een noodstroomvoorziening. Ik ging op bed liggen en hoorde hondje Debby heekl moeilijk ademhalen. Ze lag nog in de hobbykamer! Het was afgrijselijk, het diertje, cardiomyopathie patient bovendien, stikte bijna, maar kon haar nog net op tijd redden door haar mee te nemen naar de volledig veilige slaapkamer. In die slaapkamer had ik het raam op een kiertje gezet, waardoor de lucht weer helemaal zuiver werd.. Was ook nodig want ik hyperventileerde al aardig….
Eindelijk meer lucht, maar nog wel erg angstig. Immers, ik moest ineens denken aan beelden die ik ooit op televisie had gezien over gaskamerervaringen uit W.O.II. Ik hield Debby stevig vast., relatief rustig liggende op mijn bed. RElatief rustig, omdat ik intuitief al aanvoelde dat we gered zouden worden. En inderdaad, ik zag op een gegeven moment zwaailichten buiten, en een hoop rumoer buiten. Op een gegeven moment strompelde de politie binnen met gasmaskers, die ze eigenlijk niet meer nodig hadden want de lucht in het hele huis, met uitzondering dan van de woonkamer, was weer grotendeels zuiver!! Maar goed, ze begeleidden me naar de politieauto, en eenmaal buiten zijnde rende ik op mijn blote voeten door de sneeuw, en met Debby, naar de politieauto. DEbby werd evenlagter opgehaald door de dierenambulance, die evenlater arriveerde. Een hele angstige situatie die me wederom deden terugdenken aan eerder genoemde beelden die ik ooit op televisie heb gezien.. Werd wel goed opgevangen door de politie en later ook in het VU-ziekenhuis.
Maar daarna kwam ik – uiteindelijk – weer terecht op de gesloten afdeling van de ggz waar ik momenteel een soort van ondergedoken bestaan leef… Ik wil in het komende gesprek alsnog een klacht indienen met betrekking tot mijn onterechte opname, in dit geval. Ik was/ben verre van psychotisch, en daarmee basta!!! Zo dat moest er even uit…. Maar ja, het valt als hoogsensitief mens niet mee om je staande te houden temidden van de overgrote anders ingestelde meerderheid in deze wereld, tot vervelens toe dwangmatig zoekend naar verklaringen, zogenaamde toekomstgerichte ‘bewijzen’ (ofwel illusies), alvorens tot aktie over te gaan. Hoogsensitiviteit is ook inherent aan een veel hogere vorm van intelligentie aangaande de werkelijkheidsbeleving. Een vorm van intelligentie, levend vanuit het hier en nu. Mensen die zo in het leven staan weten gewoon dat datgene wat zij waarnemen, datgene wat zij voelen en denken, altijd op waarheid berust. Ze hebben geen ‘verklaringen’ nodig om te handelen. Ze handelen zuiver intuitief, en dat leeft ook veel prettiger.
Er werd, omdat je nu eenmaal het etiket ‘ psychiatrisch patient’ op je rug geplakt hebt gekregen, al bij vOOrbaat van uitgegaan dat, zo geautomatiseerd zoals samenlevingen 2000 jr. sinds het begin van onze jaartelling, zijn komen te funktioneren, opname noodzakelijk is. Maar is mij daarom ooit persoonlijk om gevraagd? Het is al bij voorbaat vastgelegd. Het toppunt van arrogantie en vooral onbegrip vanuit diezelfde samenleving die ‘vrijheid’ en ‘vrede op aarde’ zo hoog in het vaandel heeft staan, heeft geplaatst. En dan vinden mensen het nog altijd zo vreemd dat ik me noodgedwongen gedurende een groot deel van mijn leven zo heb moeten afzonderen van de buitenwereld…… Dat is iets wat ik ook nu bewust doe. Ik verkeer gemiddeld 20 van de 24 uur per dag op mijn kamer, en lig daarbij ook vrijwel continu te rusten of te slapen. Dat heb ik geleerd van ‘Daniella, borderliner (inmiddels genezen).
Toch heeft mijn opname ook een onmisbare funktie. It’s all part of the plan, zoals ze in Engeland zeggen. Hoogsensitieve mensen, waaronder ook mijn buurvrouw hier, mrs. McEnzie, alias Sara Snellenburg (bekend van mijn vorige opname), nemen dingen veel scherper waar dan anderen, en zo ook de meeste hulpverleners, verpleegkundigen en een aantal (helaas niet allemaal; dr. Hammink is daar een van helaas; hjij is de grote dwarsligger op dit moment, die is verleerd om mensen zoals ik zeker, in hun waarde te laten, en o dat doet zoveel pijn, zo ook gisterenavond toen ik hoorde dat mijn vrijheden zijn ingetrokken…).
Door middel van wederzijdse gebarentaal wist ik, in samenwerking met mensen van de verpleging, een regelrechte ramp weten te voorkomen. Onder de patienten bevindt zich een zekere Eric (hij beschikt over bepaalde magische krachten in de negatieve betekenis van het woord wel te verstaan,, net als mijn oom Frans uit Ouderkerk a/d Amstel; familie: vertrouw hem niet s.v.p. hij is een narcist in hart en nieren in onze familiekring). Hij heeft in 2009 een aanslag op het leven van Peggy geprobeerd te plegen en heeft nu een aantal handlangers achter zich staan. Maar het personeel hier en een aantal patienten begrijpen deze ‘gebarentaal’ goed en de samenwerking is uitstekend.
Ik heb over e.e.a., maar ook over nieuwe interessante ontdekkingen die zelfs Einstein nog niet had ontdekt destijds, een geel boekje geschreven. Dit ligt nu op het kantoor van de ggz kliniek hier (gesl.afd.) en is in behandeling, op hoop van zegen…..
Een deel van het personeel gelooft gelukkig in ‘ buitenzintuiglijke’ waarnemingen…
Ze bedankten me ook voor het boekje wat ik hiervoor vannacht heb geschreven…., en voor de samenwerking….
Enig idee wie deze Eric in een vroeger leven was? Zit je stevig? Hij heette toen Adolf Hitler. En Peggy Mock heette destijds Anne Frank!
Via een gecodeerd bericht via email van de familie van Peggy, hoorde ik kort voor mijn onterechte opname dat Peggy nog leeft! Ze is zelfs niet gesprongen!
Ik zal haar ooit weer in het echt tegenkomen dus…
En we communiceren, overigens al langere tijd, langs telepatische weg met elkaar.
Wie helpt mij uit deze gevangenis te ‘ ontsnappen’. Ik heb overigens wel aangegeven later geregeld terug te komen, ofwel anders gezegd, om voor de ggz te komen werken.
Eric (mOCK?) IS EEN UITERMATE GEVAARLIJK INDIVIDU!
Ik zou in de tussentijd graag wel willen beschikken over mijn eigen laptop computer en mobiele prepaid telefoon. Het schrijven op mijn weblog is momenteel namelijk mijn enige uitlaatklep.
Mijn woning onbewoonbaar, het lastig vallen van mensen en God mag weten welke alle mogelijke alle onzin verder, zijn regelrechte leugens, verzonnen door mijn oom uit Ouderkerk. Een vertrouwenspersoon gaat binnenkort onderzoek plegen hiernaar. Hij gaat binnenkort terug naar Amstelveen.
Het etiket psychiatrisch patient heb ik symbolisch al van me af getrokken. Ik heb zin in een nieuw leven! Met een hele lieve vrouw……
Wellicht kan Vera Ritzen uit Amstelveen (psych.) en haar collega Marit me nog behulpzaam zijn bij mijn eigen bevrijdingsproces. Ingewikkeld is mijn situatie allerminst, maar het kost me wel erg heel erg veel energie, die ik veel nuttiger kan gaan besteden, zo ook later binnen de ggz.
Groeten van Boudewijn de Kat,
locatie Hoofddorp, afd D0, GGZ.
Space van Boudewijn 
Dag Boudewijn,
ik ben/was een jarenlange vriend van Peggy Mock en heb haar meerdere malen in hoofddorp op de gesloten afdeling opgezocht.
ik ben ook op haar begravenis geweest.
ik zou u graag eens ontmoeten om over haar te praten.
mijn tel nr 020 7712356
belt u mijn of mail aub het is voor mij belangrijk.
Mvg, Bart Versteege