Zaterdag 9 april 2011 >> Het was vandaag een hele mooie en zonnige lentedag. Vanochtend lang blijven liggen op bed en rond een uur of elf vanochtend besloot ik om een klein uitstapje te maken met de auto. Eerst een klein bezoekje gebracht aan het stadshart van Amstelveen en daar heb ik mezelf getrakteerd op een leuke driedubbele cd, een verzamel-cd van een groep die in de jaren 70 en 80 nogal populair was, Stealers Wheel, met de welbekende lead zanger Gerry Rafferty; een verzamel-cd met alle bekende nummers van hem. Gerry Rafferty is later solo verder gegaan, en heeft inmiddels ook al een aantal cd’s op zijn naam staan.
Daarna ben ik een klein ritje gaan maken langs de Amstel, en uiteindelijk weer met de auto terug gereden naar de kliniek. D., verpleegkundige op de open afdeling, had avonddienst en, volgens afspraak, heb ik met hem nog een voorbespreking gehad met betrekking tot het gesprek met de woningbouw en centraal wonen van a.s. woensdagmiddag. Hij is net als ikzelf en vele medestanders met mij binnen en buiten de kliniek van mening dat het toch verstandiger is, om gezondheidsredenen, om een nieuwe start te gaan maken in een andere, nieuwe woonruimte buiten het centraal wonen gebeuren. Enerzijds voel ik heel duidelijk dat de onderlinge sfeer tussen de meeste medebewoners en mijzelf helaas dusdanig verstoord lijkt te zijn dat er een situatie zou gaan ontstaan bij een terugkeer in de oude woning, dat ik daar compleet word genegeerd. Daarnaast speelt nog mee dat ik met betrekking tot de oude woning een in emotioneel opzicht ‘dubbel belast verleden’ heb opgebouwd; herinneringen aan de moeizame periode rondom mijn afgelopen huwelijk en relatie tussen januari 1998 en oktober 2007, maar daarnaast ook herinneringen aan het hele gebeuren rondom de brand in mijn woning van 19 december 2010. Toch is er zowel vanuit de kring van medepatienten hier en vanuit de hulpverlening veel bewondering voor de goede manier waarop ik tot op heden weet om te gaan met deze situatie en aanvullende eveneens pijnlijke overlijdensgevallen van zowel mijn vader als van Mauries. “Maar toch is er altijd nog een risico dat de emotionele klap pas later komt, als ik weer terug zou komen in de oude woonsituatie. Veel beter zou het zijn om een nieuwe start te maken in een nieuwe woonomgeving.”, zo is ook de mening van de verpleegkundige met wie ik vanavond een goed gesprek heb mogen voeren. We hopen nu dat de woningbouwvereniging zo coulant is om vervangende woonruimte aan te bieden, want ik laat natuurlijk wel een woning achter. Ik zou ook in aanmerking komen voor urgentie op medische gronden, heel duidelijk……
Vanuit een nieuw woonsituatie zou ik een hele nieuwe start kunnen maken en gemakkelijker nieuwe initiatieven kunnen gaan ontplooien, zoals ervaringsdeskundigheidswerk voor mensen met een psychische handicap of kwetsbaarheid, het stimuleren van verdere bewust-zijnsontwikkeling onder de mensen middels mijn websites, en mogelijk ook proberen voldoende steun en medewerking te krijgen van hooggevoelige mensen (die als meeste te lijden hebben onder het funktioneren van harde samenlevingen zoals de onze) om een woongroep op te starten voor hooggevoelige mensen (HSP). Ik denk nog steeds dat veruit de meeste mensen met een psychische beperking of kwetsbaarheid, mensen met psychische problemen in het algemeen, daarnaast ook hooggevoelig zijn, ofwel, anders gezegd, HSP zie ik als een onderliggende medebepalende oorzaak voor het ontstaan van psychische problemen onder de mensen, al wil ik hier ook zeer nadrukkelijk aan toevoegen dat HSP ook vele voordelen met zich mee brengt; voordelen die echter tot op heden nog niet echt worden h-erkend in regulier-wetenschappelijke kringen, met als gevolg, foutieve, verkeerde diagnoses in voorkomende gevallen………
Toen ik tijdens het gesprek met D. opmerkte dat ik wel een kamer in gebruik neem hier op de afdeling is iets waar ik me beslist geen zorgen over hoef te maken. Ze doen hier hun uiterste best om me weer in een gezonde leef en woonsituatie terug te krijgen. “Het gaat er uiteindelijk om wat JIJ wilt en hoe je je onder e.e.a. voelt”, zo merkte mijn nieuwe psychiater onlangs op toen hij me opbelde toen ik met mijn moeder boodschappen aan het doen was. De situatie zoals die van mij is iets – de veelheid aan negatieve ervaringen achtereen – waar de GGZ hier tot op heden nog geen enkele ervaring mee heeft. Wel goed dat er ook heel duidelijk rekening wordt gehouden met mijn eigen gevoelens aangaande de woonsituatie!!
Verder heb ik nog een heel fijn gesprek van anderhalf uur gehad per telefoon met een van m’n beste vriendinnen uit de regio, die ik hier op de open afdeling dit jaar heb leren kennen, en die zelf ook een HSP’er is. Na afloop van dat diepzinnige gesprek voelde ik me wel heel veel beter en vrolijker. Ik hoop haar op vrij korte termijn eens een keertje te gaan opzoeken, en ik zie er ook erg naar uit…… Wel fijn, want ik ben al jarenlang tevergeefs op zoek geweest naar zielsverwante mensen in mijn buitengewoon magere sociale contactenkring.
Morgenavond ga ik weer bij mijn moeder eten. Ik ga in principe zo rond drie uur morgenmiddag naar haar toe, en verwacht zo rond half negen morgenavond weer terug te zijn op de open afdeling. Rond die tijd heb ik ook weer een tweede vervolgafspraak met verpleegkundige D., die morgen ook dienst heeft. A.s. woensdag gaat er wel waarschijnlijk iemand anders van de verpleging mee naar het gesprek, aangezien D. dan geen dienst heeft, maar ik vertrouw erop dat e.e.a. goed wordt geregeld… Er gaat hoogstwaarschijnlijk wel iemand van de verpleging mee naar het gesprek.
Boudewijn
Space van Boudewijn 
Geef een reactie