Mijn moeder behoorlijk geemotioneerd, probleem rondom geblokkeerde emailadres nog steeds niet opgelost, nalatigheden m.b.t. ontslag GGZ…

Zaterdag 30 april 2011 >> Ben vandaag weer op bezoek geweest bij mijn moeder, en merkte toch dat ze momenteel in een overigens zeer begrijpelijke emotionele situatie verkeert omtrent hetgeen er de laatste maanden is gebeurd. Hiermee bedoel ik niet uitsluitend het op zich nogal aangrijpende overlijden van mijn vader in februari jl., maar ook de manier waarop de leidinggevenden binnen de GGZ organisatie met clienten omgaan die weliswaar hersteld zijn verklaard, maar niet worden geholpen aan een aanvaardbare vervangende woonruimte, zoals in mijn geval, wat uiteindelijk ook het welzijn van clienten ten goede komt. Het is weliswaar in zekere zin goed dat er een soort van noodoplossing is gevonden door tijdelijk bij mijn moeder in te gaan wonen, maar het is natuurlijk geen echt gezonde oplossing, geen echte oplossing. Immers, voor mijn moeder betekent het toch een extra geestelijke belasting in een zeker voor een vrouw van 80 jaar toch al buitengewoon zwaar rouwproces in verband met het nog vrij recentelijke overlijden van mijn vader. Voor mij persoonlijk betekent het tegelijkertijd ook een noodgedwongen,symbolische stap terug naar de jaren ‘80 toen ik nog bij mijn ouders woonde en nog niet volledig zelfstandig tot leven kon komen. Het valt zowel mijn moeder als mijzelf zwaar tegen dat een instelling zoals de GGZ, die toch zegt het welzijn van ons mensen een warm hart toe te dragen, niet aktief heeft zorggedragen voor een veel beter alternatief, een acceptabele vervangende woonruimte in ruil voor de huidige onleefbaar gemaakte ongezonde leefsituatie binnen Centraal Wonen Amstelveen, VOORDAT mensen met ontslag gaan, zeker in dit soort van onrechtvaardige situaties. Maar ook in een ander opzicht zijn ze nalatig, in die zin dat de mij toegezegde lijst met voorwaarden voor tijdelijke terugkeer in de woning, nog altijd niet zwart op wit aan mij hebben overhandigd. Daarnaast verwacht ik eigenlijk ook wel een schriftelijke bevestiging van de diagnose zoals die zowel in Hoofddorp als hier op de Amstelmere is opgesteld. Daar heb je immers recht op als client, dit even afgezien van de vraag of ik met deze diagnoses accoord ga. Maar ze sturen me wel weg, in deze situatie. Dat is niet echt klantvriendelijk en allesbehalve professioneel……

Uiteindelijk is het natuurlijk wel zo dat deze problemen overduidelijk zijn veroorzaakt door de ronduit botte, tamelijk arrogante, niet-meelevende opstelling van enerzijds de woongroep, en anderzijds de woningbouwvereniging. Geen van beiden heeft het recht om een bewoner, dan wel huurder van een woning, zeker na al hetgeen ik en daarmee ook mijn moeder hebben meegemaakt, nog eens extra te belasten en onder druk te zetten middels een waslijst aan voorwaarden, die alleen maar afbreuk doen aan mijn toekomstige kwaliteit van leven en wat ik ook ervaar als puur en duidelijk Angstgericht repressiebeleid. Er is dan bovendien ook geen sprak meer van een gelijkwaardige positie van een als psychiatrisch patient bestempeld persoon. Te oordelen naar de gang van zaken tijdens het bekende gesprek van13 april jl., waarbij m’n daarbij aanwezige hulpverleners doodleuk en daarmee ook vrij passief de lijst met voorwaarden zoals die door iemand uit de woongroep werd voorgelezen, zaten mee te schrijven, maakt het voor ons (mij en mijn moeder) overduidelijk dat er al vooraf onderling overleg heeft plaatsgevonden tussen de diverse partijen, over e.e.a. en dingen zijn afgesproken, zonder mij daarbij te betrekken.

Deze totale situatie is iets wat zowel bij mijzelf als ook bij mijn moeder van 80, niet alleen wat emoties heeft losgemaakt ,maar het maakt ons ook oprecht boos. “ En dat, terwijl alle betrokken partijen gerust weten dat ze fout zijn geweest, ook de woningbouwvereniging. Het mag dan zo zijn dat de woongroep er wat de woningtoewijzing betreft andere gestandariseerde regels op nahoudt, deze regelgeving en die van de woningbouwvereniging houden volstrekt geen rekening met uitzonderingssituaties zoals deze, waarin het toch niet minder dan redelijk zou zijn dat de woningbouwvereniging – waarvan inderdaad wordt gezegd dat deze erg streng en vasthoudend is – mij serieus zou nemen en me een passende, vervangende woonruimte zou aanbieden. Dat zou een veel prettigere en ook veel gezondere situatie zijn geweest, zowel met betrekking tot mijzelf als met mijn moeder. Zij vertelde me kort geleden bovendien dat zij al geruime tijd van eveneens weggepeste oud-bewoners van CWA had vernomen dat er al vele jarenlang op de achtergrond in delen van de woongroep werd gewerkt aan het wegpesten, totaal negeren van ondergetekende…….

Mijn allerbeste goede vriend en HBO’er komt aankomende maandag, 2 mei dus, bij me langs op de afdeling om mij, en daarmee ook indirekt mijn moeder, te steunen in deze situatie en zo mogelijk in gesprek te gaan met mensen in het hulpverleningscircuit. Ik ben toch blij dat hij me daarin wil steunen. Het zal mede van de ontwikkelingen afhangen of ik alsnog zal gaan heroverwegen om in de toekomst al dan niet naar een particulier gevestigde hulpverlener over te stappen…… Mensen, clienten die hersteld zijn en geen gezonde woonsituatie hebben, op straat zetten is……te gek voor woorden! Daarmee zet je mensen psychisch vaak ook volledig klem…….., en dat mag toch niet de bedoeling zijn van een instelling die het bevorderen van welzijn tot doelstelling heeft!!!!!!!!!!!!!!!

Maar goed, mijn emailadres kat1963@planet.nl is nog steeds geblokkeerd, door een fout bij KPN. Ik hoop eerdaags weer even contact met ze op te nemen. De andere mailadressen werken, voor zover mij bekend, gelukkig wel goed……

Waar ik wel blij mee ben is met nieuwe ontwikkelingen aangaande het sociale leven. Ik wil er liever niet teveel over kwijt, maar het zijn wel positieve ontwikkelingen.

Omdat het er waarschijnlijk toch inderdaad zal gaan uitdraaien op een tijdelijke tussentijdse verhuizing, ik ben er nog niet in geslaagd om de verhuiskaartjes allemaal op tijd te versturen. Maar, ik zeg altijd maar, beter later dan nooit…….

Ik heb zin in een nieuw leven, en zal daarbij ook zeker de eerste tijd nog regelmatig op bezoek gaan bij mensen in de kliniek met wie ik goed contact heb gehad.

Boudewijn.