Moeilijke, emotionele avond……,wat nu……??

Moeilijke, behoorlijk emotionele avond

Ja, het is alweer avond, de avond van 17 oktober 2011, de tot nog toe in emotioneel opzicht moeilijkste en zwaarste avond sinds de aanvang van mijn onterechte opname hier. Ik herinner me nu ik dit schrijf het feit dat mijn moeder, samen met mijn beste vriend Rob enige tijd geleden een klacht hebben ingediend met betrekking tot de manier waarop ik hier naar toe ben gebracht, en het feit dat niemand vanuit GGZ kringen mijn moeder heeft geinformeerd omtrent mijn opname hier. Dat moest ik haar zelf vertellen. Maar ook het feit dat ik, toen ik, na een kort bezoekje aan de open afdeling in Amstelveen weer even thuis was waar alles prima ging, en vervolgens werd lastig gevallen door iemand die zich als hulpverlener voordeed, begon te dreigen met in bewaring stelling e.d. als ik zou weigeren met hem mee te gaan naar de gesloten afdeling. Van enige vrije keuze was geen sprake, en de stress werd alleen maar nog verder opgehoogd door het feit dat deze kerel met een gangetje van 200 km.p.uur over de snelweg reed richting Hoofddorp.

Officieel gezien is dit een vrijwillige opname, maar ik ben het er nooit eens mee geweest. Formeel gezien mogen ze me hier dus ook niet vasthouden. Bovendien ging het juist goed met mij… En nog steeds, althans in die zin dat ik niet depressief ben en allesbehalve psychotisch. Dat ben ik al langere tijd niet meer overigens. Hoewel dit op dit moment zeker niet iets is wat voor mij prioriteit heeft, mogelijk zou ik later in de tijdsloop alsnog kunnen besluiten een schadeclaim in te dienen, een schadeclaim die dan betrekking zou hebben op nog zoveel meer dan alleen deze lopende opnameperiode. Er was maar een periode waarin er van een psychose sprake was, en dat was in het voorjaar van 1997… Ik ben niet psychotisch, ook niet depressief…, al is er wel sprake van een overigens heel gezonde emotionele manier van Lijden, wanneer bijvoorbeeld twee geliefden ook tweelingzielen van elkaar zijn en in een situatie terecht komen dat zij gescheiden van elkaar komen te staan.

Dit laatste is het geval tussen mij en XXX, we ontmoetten elkaar op deze gesloten afdeling hier, maar zij voelde zich hier (net als ikzelf tot nog toe) op deze gesloten afdeling hier tegelijk ook klem zitten tussen al die ernstig zieke mensen, waardoor zij vanmiddag, vlak voor de avondmaaltijd, de afdeling moest verlaten. Zij verblijft nu op de open afdeling hierboven. Dat geeft haar weliswaar meer lucht, maar echt gelukkig is ook zij niet met deze situatie. Het afgescheiden van elkaar zijn doet pijn, heel veel emotionele pijn, en weet nog niet goed hoe deze avond en vooral de komende nacht door te komen… Buiten dat, het is hier zo saai zonder haar hier, zo ongezellig. Wat niet wil zeggen dat ik met andere mensen niet kan opschieten, maar toch, tweelingzielen horen niet gescheiden van elkaar te leven, dat kan zelfs gevaarlijk worden. Nee, en dit meen ik eveneens oprecht en bij volledig bewustzijn, ik houd het hier niet lang meer vol….. Zie ook mijn weblogartikel hieronder wat ik eerder vandaag heb geschreven…

Groet,

Boudewijn.