Gesprekje met contactpersoon D1 open afdeling, Nieuwe themavideo “Het Hoofddorp Avontuur, deel 4 (n.a.v. contactverbod open- en gesloten afdeling ggz).

Hoofddorp, zaterdag 5 november 2011 >> Vandaag een wat beter gestemde dag dan gisteren, wel een vrij aktieve dag. Tussendoor nog een uurtje rust genomen op mijn kamer en ben vervolgens even naar buiten geweest voor een wandeling. In het ziekenhuiswinkeltje van het Spaarneziekenhuis wat gedronken en toen weer naar buiten gegaan en een bekende, mijn contactpersoon van de open afdeling D1 opgebeld. Ik kon hem heel moeilijk verstaan door de telefoon, hij klonk heel ver weg, nauwelijks hoorbaar. Ik vroeg hem of hij zin had om even buiten af te spreken bij het ziekenhuis. Zo gezegd zo gedaan en ongeveer vijf minuten later troffen we elkaar daar. Hij was al eerder in de middag langsgeweest, maar ik lag toen even te slapen op mijn kamer. Ze hoorden me blijkbaar snurken op mijn kamer, en de verpleging heeft mijn contactpersoon ook niet binnengelaten, en hem geadviseerd het later nog eens te proberen.

Wel wat vreemd dat hij wel binnen zou worden gelaten, maar mijn beste vriendin xxx van boven dus niet. Ik hoorde dat xxx wel meerdere keren heeft geprobeerd om hier langs te komen, maar telkens weer opnieuw word zij geweigerd. Zo proberen ze wel een heel warm en positief nieuw contact, en de verdere ontwikkeling daarvan, te blokkeren, wat ik een hoogst kwalijke zaak vind en er vooralsnog geen vrede mee heb. Toch ontzettend moedig en lief van xxx dat ze het toch steeds blijft proberen. Dit heeft me er ook toe gebracht om een vierde deel van de serie “Het Hoofddorp Avontuur, deel 4” te maken vanmiddag, een themavideo. Het is toch ronduit belachelijk dat – ik hoor meer van dergelijke verhalen hier – mensen van de open afdeling die ik eerder hier heb leren kennen geen oude vrienden van hier mogen komen bezoeken, en andersom ook natuurlijk. Ik hoop van harte dat dat niet nodig is, maar zoiets onrechtvaardigs als het stelselmatig onderdrukken van de ontwikkeling van nieuwe sociale contacten (psychiatrische mensen hebben er vaak al zoveel moeite mee om nieuwe contacten aan te gaan) tussen patienten onderling is iets waar ik geen vrede mee heb en waar ik mogelijk, als er geen verandering in de situatie komt, een aanklacht over zou kunnen gaan indienen tegen de instelling.

Dergelijke maatregelen en stomzinnige regeltjes vanuit de instelling zijn duidelijk angstgerelateerd, gaan uit van het feit dat ze doodsbang zijn dat er een serieuze relatie tussen mensen ontstaat in de kliniek. Daarbij vergeten ze echter, wat xxx en mij betreft, een heel voornaam ding, namelijk dat het niet in onze bedoeling ligt om in zo’n benauwende omgeving als een kliniek iets op een diepergaand niveau te gaan beginnen. Dat zou een niet echt gezonde situatie zijn….  Dat serieuze  is iets voor later, als we allebei uit de kliniek zijn. Al voeg ik hierbij wel zeer nadrukkelijk toe dat een instelling zoals de GGZ zich niet zou behoren te bemoeien met het sociale leven  van clienten. Daarmee komen zij veel te dichtbij, en laten ze hun clienten niet in hun waarde. Ik ben diep, diep teleurgesteld in dergelijke ronduit arrogante opstelling van de ‘hulpverlening’ in relatie tot de client. Dergelijke regeltjes houden alleen rekening met extreme uitzonderingssituaties zoals misbruik, maar zijn niet op maat gemaakt. Daarmee kwets je wel mensen zoals bijvoorbeeld ikzelf en xxx heel erg diep, en ik neem daar ook beslist geen genoegen mee. Dit moest mij toch even van het hart. VAndaar ook bovenstaande video, die ook te vinden is op mijn videokanaal op het adres: www.youtube.com/mrboudewijn1963 .

Boudewijn de Kat