Hoofddorp, maandag 7 november 2011 >> Gisteren, zondag, was echt een dag om lekker binnen achter de warme kachel te zitten, vrij frisjes buiten en ik had eigenlijk ook weinig zin om erop uit te trekken. Maar ja, het is ook al november en het weer kan zo omslaan. Mijn stemming was, emotioneel gezien, in eerste instantie nogal aan de magere kant. Ik heb zo rond het middaguur een aantal uren op bed gelegen en wat geslapen. Toen ik daarna weer wakker werd was m’n gestemdheid niet zoveel beter, maar ben toch buiten op de binnenplaats gaan zitten. Kreeg evenlater bezoek van een bekende van Turkse afkomst van de open afdeling hierboven. Hij stelde voor om even buiten te gaan wandelen, en dat hebben we dan ook gedaan en hij heeft ook getrakteerd op wat lekkers bij de ziekenhuiswinkel. We zijn toen even een tijdje gaan zitten, bijpraten e.d., en hoorde wat positieve berichten aangaande xxx, waarover ik mij in deze weblog echter niet verder uitlaat. Mijn emotionele gestemdheid verbeterde toen gedurende enige tijd aanzienlijk, en deze verbetering duurde tot ongeveer negen uur in de avond, toen ik mijn emailberichten aan het binnenhalen was.
Mensen die al langere tijd deze weblog lezen kunnen zich misschien nog wel herinneren dat ik eerder dit jaar, afgelopen zomer, voor enige tijd iemand te logeren in huis heb gehaald die zich in een noodsituatie bevond. Dat ging erg goed, een leuk vriendschappelijk contact met iemand die om persoonlijke redenen liever niet met de ggz in contact wilde komen. We hebben in die tijd ook veel met elkaar gesproken over dieperliggende zaken, en ik had haar zolang ook de logeerkamer gegeven om even een plekje voor haarzelf te hebben. Ik heb haar vervolgens met van alles geholpen. Dat leek succesvol te zijn, zij ging in ieder geval aanzienlijk vooruit, maar besloot uiteindelijk toch om voortijdig en eigenlijk veel te vroeg, weer terug te keren naar haar verblijfplaats.
Het is altijd leuk om een aantal vriendschappelijke contacten te hebben, echter, ondanks alle goede zorgen gedurende de periode dat zij in de logeerkamer verbleef, schrok ik gisterenavond toch wel heel erg toen zij om nogal onduidelijke en volstrekt uit de lucht gegrepen onjuiste redenen het contact te verbreken. Ja, en zoiets is natuurlijk wel even schrikken, een tijdelijke stemmingsterugval… Heb nog wel een kort mailtje teruggestuurd, want dat was toch wel even nodig. Het is niet leuk als je van dingen wordt beschuldigd die volkomen onjuist en onwaar zijn! Ik dacht dat destijds nog niet zo, maar toch denk ik wel dat zij zich in een nogal verwarde toestand bevindt…
Vanochtend vrij laat opgestaan, zo rond een uur of tien, en gelukkig ben ik wel zo sterk geworden dat ik door alle toestanden omtrent het verbod om de open afdeling te mogen bezoeken, samen met de klap die ik bij het lezen van de eerder omschreven email gisterenavond te verwerken kreeg, niet in een depressie ben doorgeschoten. Maar toch wel diep van binnen een vrij sterke en ook volkomen logische emotionele beladenheid. Meestal herstelt dat ook weer, maar het heeft even wat tijd nodig… Ik probeer er desondanks maar op te vertrouwen dat het in de toekomst alleen maar beter kan worden en dat ik straks, als ik weer thuis ben, ook niet meer maandenlang in m’n eentje thuis hoef te zijn… Dat is…..zo ongezellig…
Groetjes van Boudewijn…
Space van Boudewijn 
Geef een reactie