Amstelveen B0, zaterdag 19 november 2011 >> Afgelopen nacht heb ik vrij goed geslapen, en ook vrij lang. Ik heb gelukkig geen slaapmedicatie nodig. Gisteren een nogal wisselvallige dag achter de rug, maar wel een goede avond. Heel goed dat F. gisterenavond heel veel humor in de tent deed herleven. Ik kan met haar wel veel lachen, maar ook serieuze gesprekken voeren. Waarover is hier niet belangrijk, dat is te persoonlijk, maar ben wel blij met ons contact. Ik denk dat die gesprekken haar ook wel goed doen. Ze heeft denk ik veel ruimte nodig om verder te komen.. Tussen een hulpverlener en een patient die is opgenomen bestaat altijd een veel grotere afstand dan tussen vrienden onderling. En bovendien heeft een hulpverlener over het algemeen gesproken veel theoretische kennis van zaken, maar zij beschikken niet over inzichten voortkomende uit eigen gevoelsmatig vergelijkingsmateriaal, tussen enerzijds goede periodes en slechtere periodes van mensen. Dat heb ik wel, inzichten die ook veel dieper gaan en beter uitwerken op mensen. Gedurende de laatste fase van mijn afgelopen opnameperiode in Hoofddorp merkte ik al dat mensen soms spontaan naar me toe kwamen om me om raad te vragen…..
Overdag was mijn stemming ietwat geemotioneerd door privegebeurtenissen, waaronder ook het bericht dat het met mijn hond Debby niet zo goed lijkt te gaan. Haar conditie is sterk wisselend, slaapt uitzonderlijk veel en vanochtend wilde zij ook niet eten zelfs… Ik hoop nu maar dat de komende periode veel voorspoediger zal verlopen…
Daarnet is ook mijn moeder even op visite geweest, en dat was wel gezellig. Het is nu in ieder geval wel bekend bij de verpleging dat ik me wil gaan inschrijven voor begeleid wonen in Amstelveen. Het vooruitzicht straks weer naar huis terug te gaan, in een leefomgeving waarin ik (zoals eigenlijk al mijn leven lang) compleet word genegeerd, ligt als een blok beton op mijn maag. Mensen zijn daar zo met zichzelf bezig, proberen hun angsten op mij te projecteren, en bovendien, ik heb gedurende mijn hele opnameperiode nog niemand uit de woongroep op visite mogen ontvangen, niet in Hoofddorp, ook niet hier op de open afdeling. Ook dat doet mij emotioneel gezien geen goed. Enige vorm van betrokkenheid is ver te zoeken in m’n leven, terwijl de meeste mensen wel degelijk weten wat voor een zwaar leven ik tot nog toe heb gehad.
Daarbij komt nog het feit dat het ook wel fijn zou zijn, na een tien jaar durende mislukte periode in mijn leven met mijn ex-vrouw (jan.1998 t/m okt.2007) eens wat meer succes te gaan behalen als het gaat om het vinden van een geschikte partner op een dieperliggend niveau. Mijn psychiatrische achtergrond en postuur, gecombineerd met het algemeen bekende gegeven feit dat je als 40 plusser op de relatiemarkt eigenlijk al min of meer bent ‘afgeschreven’ , maakt dat mijn toekomstverwachting in sommige periodes van mijn leven wat dit aangaat bijzonder laag is. Een maatje in het leven is altijd veel gezelliger ook dan m’n verdere leven achter de geraniums in de woonkamer te verslijten. Ik ben ook een gezelligheidsmens, heel goed in staat om vanuit heel vele jaren diepere inzichten mensen in moeilijkheden te helpen, alleen de eigen emotionaliteit krijgt nu niet voldoende ruimte om naar buiten te komen. Een enkele keer vraag ik me dan af, ligt dit dan aan mijzelf, en wat kan ik daar nu nog meer aan veranderen na inmiddels al een leven lang heel hard aan mijzelf te hebben gewerkt? Ik kan sinds oktober 2009 best ook heel vrolijk, en soms zelfs heel erg melig zijn, kwa stemming, maar dat hangt dan wel af van de andere persoon met wie ik omga…
Ik ben bezig met het schrijven van een levensverhaal, zo beknopt mogelijk. Zo mogelijk wil ik dit geheel of gedeeltelijk in een van mijn komende weblogs gaan plaatsen… Ik denk ook dat het goed is om e.e.a. eens op een rijtje te zetten…
Groetjes van Boudewijn…
Space van Boudewijn 
Geef een reactie