Amstelveen, donderdag 9 februari 2012 >> Ja, vandaag was het een vrij aardige en redelijk gevulde dag hier op de open afdeling en daarbuiten. Vanochtend ben ik volgens afspraak met de auto naar de garage gereden in verband met de linker zijdeur die nog altijd geregeld problemen geeft bij het sluiten van de deur. Ik was er rond tien uur vanochtend, en heb toen even in een klein eettentje daar tegenover wat gegeten en gedronken, in afwachting van Rob, een goede vriend, die me evenlater kwam vergezellen en weer terug brengen naar de Amstelmere, de open afdeling.
Eenmaal teruggekeerd op de open afdeling heb ik op mijn kamer mezelf wat bezig gehouden met de laptop en heb een nieuwe cd gemaakt voor Flor. Na afloop daarvan heb ik de drie cd’s die ik speciaal voor m’n lieve vriendin Flor had gemaakt verpakt in een speciale luchtkussen enveloppe en zo even voor etenstijd nog net op tijd, samen met een ander kaartje voor haar, op de bus gedaan. Afgelopen middag heb ik onverwachts een enigszins vervroegd gesprekje gehad met mijn psychiater hier, in plaats van morgen, zoals eerst de bedoeling was. Komende week dinsdag, de veertiende, volgt een gesprek met de bewoners van de woongroep waar ik wil gaan terugkeren, en de donderdag erna nog een gesprek me de psychiater. Dan hoor ik misschien ook eindelijk de beoogde ontslagdatum. Omdat het deze week niet lukte om een dag en tijd af te spreken waarop alle betrokkenen ook konden, is die bespreking nu helaas een week uitgesteld dus, en naar ik aanneem dus ook de ontslagdatum. Dit laatste houdt echter ook nog verband met het regelen van bijvoorbeeld hulp van de spv’ er die dan geregeld weer bij me langs komt aan huis voor een gesprekje….
Ik werd vanmiddag ook nog teruggebeld door de garage, met de mededeling dat het huidige slot in het linker zijportier wegens slijtage gewoon op is, oftewel versleten en dat ze een nieuw slot voor me hadden besteld. Dat nieuwe slot komt morgenochtend binnen en als alles volgens plan verloopt kan ik de auto dan tegen het einde van de middag weer komen ophalen. Rob brengt me er dan weer even naar toe. Een en ander heeft wel tot gevolg dat ik wat later dan gebruikelijk die middag naar huis kan voor het weekendverlof, maar het weekendverlof zal er in principe wel net zo uitzien als dat van vorig weekend. Vanmiddag had mijn begeleider hier op de afdeling dienst en heb dit verlof even met hem besproken. Het verlof begint morgenmiddag (vrijdag 10 februari) en eindigt a.s. maandagmiddag 13 februari, wat overigens ook de dag is dat Peggy haar 32ste verjaardag zou hebben gevierd als zij nog geleefd had. En aanstaande donderdag, de twaalfde, is het alweer twee jaar geleden dat Peggy is overleden. En vandaag, de negende februari, is het precies een jaar geleden dat mijn vader is overleden in het Slotervaartziekenhuis in Amsterdam. Kortom, een gedenkwaardige periode…
Vanavond ben ik nog even naar het stadshart van Amstelveen geweest. Dat moest met de bus, want een fiets heb ik hier niet staan en de auto staat bij de garage. Ik kwam tot de ontdekking dat buslijn 165 is opgeheven. Niet zo handig als ik eens van hieruit per openbaar vervoer naar huis zou willen, want dan moet ik eerst met bus 199 naar de halte Ouderkerkerlaan, van daaruit oversteken en overstappen op de metro, bij halte Zonnestein uitstappen en dan met dit koude winterse weer nog een stuk lopen door winkelentrum Kostverlorenhof heen met allemaal zware tassen mee. Nee, dat is niet erg handig, zeker niet in deze tijd van het jaar. Dan ben ik minstens drie kwartier onderweg voor een stukje wat ik met de auto in ongeveer tien minuten, hooguit een kwartiertje rijd. In het stadshart heb ik mezelf getrakteerd op een paar nieuwe sportschoenen, en deze zitten goed en stevig… Op de terugweg ben ik uitgestapt bij het ziekenhuis van Amstelveen, en zag toen al die mooie beelden van een kleine maand geleden weer terugkomen in mijn geheugen. Ik liep toen datzelfde stukje samen met Flor, na een uitstapje in het centrum, weer terug naar de kliniek, hand in hand….. Ja, en nu zit ze weer in dat vreselijke gat in Hoofddorp. Dat is niks voor haar, en ik voel via de telepatische verbinding tussen haar en mij, en krijg dat ook door langs die weg, dat ook haar verlangen richting mij buitengewoon sterk is. De onderlinge tweelingzielen-band lijkt in de tussentijd alleen maar nog dieper te zijn geworden. Wat een ongelofelijke kwelling voor ons beiden dat we tot de negentiende februari geen persoonlijk contact met elkaar mogen hebben…….
Lieve groeten van Boudewijn
Space van Boudewijn 
Geef een reactie