Lubberiaanse toestanden…
Nu even wat anders… Sommige lezers onder jullie kennen nog ongetwijfeld Ruud Lubbers. Hij was diverse keren premier in diverse kabinetten, van het CDA. Ik kom hem nog weleens tegen in mijn dromen, en zag laatst dat hij naar binnen was gelopen bij een doe het zelf zaak, alwaar hij zowaar een stuk schuurpapier had gekocht, om eindelijk eens dat ongeschoren gezicht van hem te fatsoeneren. Maar dan wel de goedkoopste oplossing, dacht ik bij mezelf. En verder, hij mag dan lid zijn van het CDA, hij doet in zijn priveleven nog steeds alles wat God ooit verboden zou hebben. En ja, ik zag laatst ook dat hij vanwege de vele rimpels en verouderingsverschijnselen wel heel veel gerookt en gezopen zal hebben in zijn armoedige leventje. Een potje antirimpelcreme kan er blijkbaar ook niet vanaf met dat topsalaris en die 40 bonussen er bovenop… Net als zijn oud-collega destijds, ene Bert de Vries. Het is een waar verhaal dat ik hem, toen ik samen met mijn vorig jaar overleden vader een keerje op bezoek was in Den Haag, in de mensenmenigte letterlijk met hem in botsing kwam. Ik zag al in die ogen dat hij waarschijnlijk in een zware psychose terecht was gekomen, en die lucht die er om hem heen hing, dat was echt iets om een artikel over te schrijven voor in het roddelblad De Telegraaf. Als iemand zijn bus deodorant gebruikt als after shave, ja, dat is dan nog tot daar aan toe, maar als deze geur zich duidelijk ruikbaar vermengt met de geur van afgewerkte motorolie, ja dan is er volgens mij toch echt iets mis hoor. Het is nu vele jaren later, en vraag me af, zou het geen goede klant zijn voor de GGZ? Hoe dan ook, ome Ruud is nog steeds niet werkloos en staat nog steeds geregeld, samen met Ria uiteraard, aan de kant van de Hofvijver, met oud beschimmeld brood, waarvan de uiterste houdbaarheidsdatum allang was verstreken, nog ver voordat deze in de schappen van de supermarkt lag… Hij vindt het nog steeds leuk, eendjes voeren, heel produktief toch?
Space van Boudewijn 
Geef een reactie