Amstelveen, 16 juli 2012 >> Zoals bekend heb ik recentelijk een artikel geschreven over mij en Flor, en het de titel “Boos op GGZ” gegeven. In dat verhaal heb ik ook gesproken over het wanbeleid vanuit de GGZ, welke voor een belangrijk deel verantwoordelijk is voor de voormalige contactbreuk tussen mij en Flor voor een periode van zes maanden, en voor het extra lijden wat Flor heeft ondergaan. Maar eigenlijk is dat verhaal nog niet compleet. Immers, ook het feit dat Flor meervoudig is verkracht betekent vooral voor Flor een extra zware last die ze met zich meedraagt, en daardoor ook vertraging in haar herstelproces. Vandaar ook het idee om een stukje aan het bestaande verhaal toe te gaan voegen wat haar afschuwelijke verkrachtingservaringen gaat, als medebepalende faktor voor haar geestelijke toestand. Of het me lukt om dat verhaal voor a.s. donderdag, als het gesprek met de psychiater plaatsvindt, af te ronden weet ik niet, maar ik doe er wel mijn best voor.
Naar ik heb vernomen bevindt Flor zich momenteel op een veilige locatie. Toch vraag ik me af of het niet beter zou zijn als zij wat extra bescherming zou krijgen in deze tijden, in de vorm van een persoon die zij vertrouwt, die bij haar is, met name gedurende de meest kwetsbare uurtjes van de dag, de nacht bedoel ik dus. Want ik zou me best kunnen voorstellen dat ze, ondanks de veiligheid op die afdeling waar ze nu is, zich toch niet gemakkelijk en onveilig voelt van binnen. Maar ja, wat lastig om daar nu aan wat te doen denk ik, het zou eenvoudiger zijn als ze hier op de afdeling zou zitten. Dan had ze, zoals ze dat destijds ook al eerder voorstelde, gerust haar matras op de grond in mijn kamer kunnen leggen en overnachten waar ikzelf bij ben. Dat zou haar denk ik een veel rustiger gevoel geven. Het is alleen zo jammer, die regelgeving die bepaalt dat medepatienten niet op andermans kamer mogen verblijven vind ik in dit soort van uitzonderingsgevallen ronduit absurd. Maar, wat is nu belangrijk, een regeltje, of hoe iemand zich voelt, het welzijn van de patienten op een kliniek. Wat Flor en ik met elkaar hebben is niet zomaar een vriendschap, maar eentje gebaseerd op zielsverwantschap. En in dat geval ben ik geneigd te zeggen, het is dan toch de eigen verantwoordelijkheid van twee mensen onderling om te beslissen of iemand bij de ander verblijft of niet? Het bevordert de nachtrust, en ze zou zich er veel rustiger bij voelen denk ik. Dat is toch veel belangrijker dan zo’n – in dit geval – domme regel??!!!
Mocht Flor het verblijf op een afdeling te benauwend vinden en het er niet meer uithouden (zo’n gevoel kan ik me onder de gegeven omstandigheden nl. heel goed indenken!), dan staat het haar altijd vrij om me te bellen. Het moet toch mogelijk zijn om in een dergelijk geval een geschikte oplossing te vinden? Best mogelijk dat ze het daar van de verpleging niet mee eens zijn, maar dan nog valt er wellicht best over te praten met hun. Het gaat erom wat ZIJ het prettigst vindt, daar horen ze rekening mee te houden vanuit de hulp-verlening! Met behulp van goede medicatie zou ze volgens mij ook heel goed ambulant behandeld kunnen worden, als ze daarvoor zou kiezen. Een tijdje geleden zag ik eveneens op mijn weblog dat iemand in de zoektermen had gezocht naar “zelf ontslag nemen”. Dat laatste is inderdaad mogelijk, zolang je geen rechterlijke machtiging of IBS hebt lopen. Natuurlijk vinden ze dat niet leuk, maar ze mogen je het in dat geval niet weigeren…
Het is alleen wel zo dat Flor ook nog zit met een huisvestingsprobleem. De details hieromtrent laat ik liever achterwege aangezien dit om persoonlijke informatie gaat, maar in noodgevallen is het wat mij betreft altijd mogelijk om voor zolang een kamer in mijn woning te gebruiken. Ze is er 100% veilig in ieder geval, en er heerst ook absolute rust. En dat geldt ook voor de nachten. Het lijkt me dat voor iemand die verkracht is geweest, met name de nachtelijke uurtjes het moeilijkste zijn. Bovendien is het de bedoeling dat ik toch ga oefenen op korte termijn met het weer thuis zijn, het weer naar huis gaan, en later ook regelmatig met verlof. Daar kunnen afspraken over worden gemaakt met de psychiater hier. Mijn verkorte rechterlijke machtiging loopt nog tot september, wat echter niet wil zeggen dat ik die hele termijn ook hoef vol te maken. Afhankelijk van hoe ik me voel en of ik stabiel blijf, is het ook heel goed mogelijk dat ik eerder met ontslag kan. Zeker als het contact met Flor (en waarom ook niet??) goed verloopt verwacht ik in dit kader geen problemen… Ik ben allang blij dat er weer een opening is ontstaan betreffende de hervatting van het contact met haar, wat me enorm heeft opgelucht. Het zou leuk zijn om haar weer eens te zien en spreken op een geschikte dag en tijdstip… Hierover een volgende keer meer. Deze alinea heb ik ook geschreven als mogelijkheid voor Flor, voor het geval het verblijf in de kliniek te belastend voor haar wordt als hooggevoelig mens. Ik bedoel, het ligt niet in m’n aard om haar ook in de moeilijke tijden te laten barsten. Nee, we zijn op de wereld om elkaar te helpen vind ikzelf…, zeker voor iemand in haar situatie! Het is alleen zo jammer dat de reguliere hulpverlening heel anders denkt over welzijn en zogenaamde oplossingen voor patienten, dan ik. Dat komt omdat zij de menselijke geest uitsluitend bekijken vanuit de ratio, vanuit het ego (de analyse), het ontbreekt hen aan een veel bredere visie op het mens zijn vanuit hooggevoeligheids-perspektief, ‘ vanuit het hart’ , wat veel beter en gezonder zou zijn voor het welzijn van mensen en de duurzaamheid van hun herstel!
Algemene klacht is echter dat de hulpverlening er over het algemeen sterk toe neigt om afwijkende ideeen en visies van patienten niet serieus te nemen, er dwars tegenin te gaan. En dan vragen ze zich nog af hoe het komt dat zoveel mensen een terugval krijgen na verloop van tijd en weer opnieuw in de kliniek belanden……. Tja…. En ik heb ook veel moeite met het algehele beleid binnen de ggz organisatie, dat rammelt aan alle kanten, zeker in het geval van mij en Flor. Ook tijd voor gerechtigheid, vind ik persoonlijk! Dat wil bijvoorbeeld ook zeggen: het eerlijk toegeven dat er een aantal dingen aangaande hun beleid, fout zijn gelopen…
Ik ben in ieder geval blij met Flor, het feit dat ze (uitgaande van de melding van gisteren op mijn weblog) toch weer tot inzicht is gekomen en weer is open komen te staan voor contact met mij. Dat heeft zij wel zelf bereikt, vanuit zichzelf. Ik vind dat heel goed van haar, en ze maakt mij daarmee ook weer blij en opgelucht… Ze is veel slimmer en intelligenter dan menigeen denkt en mag ook best eens in het zonnetje worden gezet!
Space van Boudewijn 
Geef een reactie