Amstelveen, donderdag 19 juli 2012 >> Vanmiddag een gesprek gehad met de psychiater, in aanwezigheid van de co-assistente en mijn persoonlijk begeleider. Het gesprek verliep gespannen, veel meningsverschillen, en ik voelde me helemaal alleen staan, ook in de telefoongesprekken die ik na afloop van het gesprek heb gevoerd. Dat komt omdat ik vanwege mijn hooggevoeligheid een veel bredere en diepere kijk op het leven heb dan iedereen eigenlijk. Daardoor voel ik me vaak niet serieus genomen en onbegrepen en daardoor ook erg alleen op de wereld in sommige periodes zoals deze, waarin ik er eigenlijk helemaal alleen voor sta. Het gesprek van vanmiddag roept ook de nodige ergernis in mij op. Er bestaat binnen de organisatie ggz geen schijntje respekt voor mensen met een spirtiuele, diepere en daardoor afwijkende kijk op het leven en menszijn, zoals dat weer eens duidelijk werd tijdens dit buitengewoon teleurstellende, gespannen gesprek…
Men richt zich erg eenzijdig op het verleden en menen van daaruit te kunnen zien, en gaan er ook al automatisch van uit, dat het omdat het in het verleden fout liep, ook in de toekomst weer fout zal gaan. De klassieke negatieve levensinstelling ook van veruit de meeste mensen op aarde momenteel. Echter, met een dergelijke instelling zijn nooit duurzame oplossingen voor problemen te bereiken. Handelen, maatregelen nemen vanuit een negatieve instelling leidt altijd tot negatieve resultaten op de langere termijn. Je trekt daarmee ook als het ware het negatieve naar je toe!! Maar waarom dit diep gewortelde denkmechanisme niet ombuigen naar het positieve? Is niet altijd makkelijk,maar het zou wel veel beter zijn. Met een positieve levensinstalling handelen bedoel ik hier bijvoorbeeld ook: vertrouwen en gehoor geven aan wat iemand zegt, er niet tegenin gaan en dingen verbieden of onmogelijk maken…(ook al snap je er geen barst van)…
Heb nog geprobeerd aan te geven dat ze zich in de eerste plaats veel te veel baseren op ervaringen met mij uit het verleden, en in de tweede plaats is het ook nog eens zo dat ik ben veranderd in positieve zin. Maar ook daar werd niet eens op gereageerd… Ook blijkt nog eens de duidelijk voelbare machtspositie tegenover de patient, wat met name duidelijk werd uit twee aspekten. Ten eerste wat de woonsituatie betreft. Er werd nadrukkelijk vastgehouden aan een beschermde woonvorm als toekomstige optie, terwijl er in de tussentijd meer beweging lijkt te komen in mensen binnen de woongroep centraal wonen waar ik 21 jaar heb gewoond, die benieuwd zijn hoe het met me gaat en die oprecht interesse in mij tonen. Mijn moeder komt geregeld mensen tegen uit de woongroep namelijk. Dat is op zich positief te noemen, ware het niet dat er volstrekt te weinig rekening mee wordt gehouden dat ik al 21 jaar deel uitmaak van het centraal wonen gebeuren en dat ik daar graag weer naar terug wil. Het blijkt zelfs niet eens mogelijk te zijn om tussentijds eens een paar uurtjes gewoon even thuis te zijn, zo gedreven door de angst van hulpverleners om me te laten gaan. Ze baseren zich op het verleden, en leven ook eigenlijk met hun gedachten in het verleden, niet in het hier en nu. En ik word aan alle kanten dus klemgezet, niet begrepen, en aangetast in mijn bewegingsvrijheid. Nee, mijn wantrouwen met betrekking tot het reguliere hulpverleningscircuit is alleen maar groter en groter geworden.
En verder heeft de psychiater geen enkel inzicht en respekt voor mensen zoals ik die helderwetend en heldervoelend zijn, en begrijpen absoluut niets van het natuurverschijnsel tweelingzielen, wat dat inhoudt. Het gevolg daarvan is dat mijn contact met Flor als zuiver negatief wordt beoordeeld en –bekritiseerd, en ten onrecht wordt afgeschilderd als zou dat een ‘ obsessieve’ bezigheid zijn. Een totaal verkeerde opvatting. Flor en ik hebben altijd een heel goed contact gehad, het is een buitengewoon mooie ervaring als je je tweelingziel ontmoet, een contact vol enthousiasme, levendigheid en dynamiek, wederzijds respekt en een verstandhouding gebaseerd op totale onvoorwaardelijkheid. Zoiets is toch heel bijzonder en uniek in deze tijd waarin mensen over het algemeen toch op een voorwaar-delijke manier met elkaar omgaan, al zijn ze zich hiervan slechts zelden echt bewust. Als je je tweelingziel ontmoet dan voegt dat iets toe aan je leven (maar ook wederzijds!!), wat je eigenlijk niet onder woorden kan brengen, en waar je pas over kunt oordelen als je zelf in de ervaring staat, als je het zelf hebt meegemaakt of meemaakt. Maar hoe kan een psychiater die niet in deze ervaring staat en daar geen ervaring mee heeft, nou oordelen over de kostbare toegevoegde waarde die tweelingzielen in het contact ervaren? Vanwaar die negativiteit? Het antwoord op deze vraag is simpel: Gebrek aan inzicht, diepte-inzicht. En een dwangmatig verworden vasthoudendheid aan negatieve, sombere denkmechanismen zoals die in de loop van dik 2000 jaar “ontwikkeling” algemeen gangbaar zijn geworden in deze wereld, een wereld waarin ik me eigenlijk nog nooit thuis heb gevoeld! Maar dan behoor je als hulpverlener dergelijke ervaringen, al sta je er dan anders tegenover, wel te respekteren!!!
En dat is nog niet alles. Het is zelfs zo dat ik door de hulpverlening word gezien als de oorzaak waarom Flor is overgeplaatst naar de gesloten afdeling op Spaarnepoort. Veel gekker, veel pijnlijker moet het niet worden. Deze veronderstelling klopt niet, maar wortelt in een wederzijdse eigenschap die ik met Flor heb, die hooggevoeligheid heet. Er werd ook volstrekt niet gesproken over het feit hoezeer Flor en ik in onze waarde zijn aangetast en diep gekwetst doordat ons werd aangeraden geen contact meer met elkaar te onderhouden. Enig idee hoe zoiets voelt als je zo’n diepe en mooie vriendschappelijke band met elkaar hebt, en je krijgt zoiets te horen? En wat is er toch op tegen als mensen zo enthousiast met elkaar omgaan op een afdeling, zoals het geval was tussen mij en Flor? Het middel is erger dan de kwaal waaraan we lijden…, en blijf bij mijn mening dat de ggz meer kapot maakt dan je lief is…
Er werd inderdaad enkele keren gesproken tussen mij, Flor en mijn begeleider over het feit dat Flor last meende te hebben van mij. Maar het was wel zo dat Flor daarna weer naar mij toe kwam lopen, om zich te verontschuldigen voor haar uitspraken, dat het niet zo was bedoeld. En nu nog steeds gaan ze er bij de ggz vanuit dat ik Flor lastig zou hebben gevallen. Maar de hulpverlening weet nagenoeg niets van de vele positieve elementen uit het contact tussen mij en Flor persoonlijk die we tijdens de desbetreffende opnameperiode met elkaar hebben gehad, hebben gedeeld; een hele mooie en kostbare vriendschappelijke band zoals ik er nog nooit een heb meegemaakt. Maar ook het enthousiasme aan Flor’ s kant straalde ervan af. En ook het feit dat ik via mijn weblog, waarin een zoekvenster zit waarop mensen iets kunnen intypen, de woorden “contactverbod vebroken” aantrof, daarbij eveneens denkend aan de poging van de zus van Flor (de dag ervoor) om mij te bereiken via het telefoonnummer van mijn moeder, maakt me toch duidelijk dat het contactverbod blijkbaar niet meer geldt. Dat is iets wat ze in spirituele kringen “helderwetendheid” noemen, waarbij ik bovendien met een zekere regelmaat een hele sterke positieve energie door heel mijn lichaam voel stromen, een heel aangenaam gevoel is dat, een zuiver lichamelijke gewaarwording waar ik al heel wat jaren ervaring mee heb bovendien. En ook Flor is paranormaal begaafd, een Nieuwetijdskind met een al van nature sterk verhoogd bewustzijn.
In deze tijd is het zo dat mensen eerst “bewijzen” menen nodig te hebben om er bijvoorbeeld achter te komen of iets waar is of niet. Maar wat die helderwetendheid betreft (er zijn vele vele andere mensen op de aarde die daarover beschikken), als je eenmaal gedurende je leven in een veel hogere staat van bewustzijn beland bent, dan weet je ook vanuit de ervaring, dat je niet om bevestiging hoeft te vragen aan een ander, om erachter te komen of iets wat je ingegeven krijgt of met je ogen ziet of leest, waar is of niet. De neiging van velen die er toch weer toe neigen om telkens weer bewijzen te moeten zoeken is in feite gedreven door pure angst, een negatieve energie die in feite verantwoordelijk is voor letterlijk alle huidige aardse problematiek! Het gaat erom hoe de energie aanvoelt als je iets ziet of leest vanuit een hogere bewustzijnstoestand, vanuit je helderwetendheid, of die opkomende logische gedachtengang waar is of niet. Een negatieve energiestroom voelt totaal anders aan, het veroorzaakt een enorme onrust in je lichaam en geest en gaat gepaard met allerlei andere pijnverschijnselen en verkrampingen in je lichaam. In een dergelijk geval is het dus verstandig om waakzaam te zijn met betrekking tot dingen die je leest, ziet en denkt. Een positieve energie voelt rustgevend en zuiver….. Maar ook hierbij geldt, dat kun je pas echt begrijpen als je er ervaring mee hebt , als je in de ervaring staat.
Toch vind ik het een hele kwalijke zaak er nog steeds van beschuldigd te worden dat ik Flor in de problemen zou hebben gebracht. Dat doet me heel veel pijn!Ze zien bij de ggz niet in, of willen het niet inzien, dat ze wel degelijk grote fouten hebben gemaakt. Ze ontkennen het gewoon, zoals ik eigenlijk al had verwacht… Een machtsspelletje van hun kant…..
Ze willen zich nu gaan inmengen met het verdere verloop van het contact tussen mij en Flor, omdat ze bang zijn dat ik instabiel kan worden anders. Een goed wederzijds contact tussen mij en haar BEVORDERT juist de stabiliteit bij zowel haar als mij, en ook dat houdt weer verband met het feit dat we elkaars tweelingzielen zijn. Ik hoop van harte dat er niet weer een vanuit de GGZ komend nieuw bezoekverbod gaat komen, want daarmee raken ze niet alleen maar mijzelf, maar ook Flor. Het is wel een nadeel om opgenomen te zijn bij een reguliere GGZ instelling, vanwege alle beperkingen waaraan je onderhevig bent. Als je goed bevriend met elkaar bent geraakt en je wilt die vriendschap blijven onderhouden dan kun je eigenlijk maar beter niet opgenomen zijn, maar een ambulante behandeling ondergaan. Je zit in zo’n instelling in wezen totaal gevangen, je komt niet verder, terwijl je wel verder wilt en kunt, vanuit je gevoel. Ik voel me ongelukkig binnen dit machtssysteem wat GGZ heet, en wil graag verder in het leven, maar ook in het contact met Flor als ze er zelf ook voor open staat. Verder komen bereik je niet door langdurig opgenomen te blijven. Vanuit dit kader bezien maak ik me toch wat bezorgd om de toekomstmogelijkheden aangaande het contact tussen mij en Flor. Mensen bemoeien zich veel te veel met ons contact en verzinnen van alles, geregeerd door de Angst, om het contact zo moeilijk mogelijk te maken.
Het feit dat ik zo met haar bezig ben (wat overigens omgekeerd bij haar ook zo zal zijn) zie ik niet als iets negatiefs, omdat je elkaar ook aanvult en stimuleert in het onderlinge contact, maar als iets positiefs. Dat wat zij bij de GGZ “ obsessief” noemen in dit kader is in wezen juist “sterk gemotiveerd zijn tot wederzijds contact vanuit enthousiasme” . Nee, het is zeker binnen zo’n instelling als waar ik nu ben opgenomen zo dat ik me geblokkeerd voel in mijn verdere ontwikkeling. Ze zitten veel te veel op mijn lip en onderschatten m’n vele kwaliteiten, en willen niet inzien dat ik intussen heel veel verder ben gevorderd in mijn ontwikkeling, ook als het gaat om zelfredzaamheid, medicatiegebruik e.d. Helaas heb ik daarbij ook nog een verkorte rechterlijke machtiging, wat de situatie er niet gemakkelijker op maakt. Nu zijn zij het die de touwtjes in handen hebben, zeker met goede bedoelingen, maar wel handelend vanuit pure Angst, HUN angst om precies te zijn.
Ik ga binnenkort proberen telefonisch contact te leggen met Hoofddorp en het een en ander proberen te bespreken. En als dan toch mocht blijken dat het minder gunstig uitpakt dan was voorzien dan heb ik nog heel veel geduld, en wacht ik nog een tijdje totdat ze verder is aangesterkt… Flor is niet dom, juist niet, heel intelligent en op haar eigen manier heel vechtlustig, volhardend, maar ze is ook erg alleen, net als ik. Als mocht blijken dat wie dan ook, de ggz daarbij inbegrepen, het verdere verloop van ons contact tussen ons, op enigerlei wijze negatief beinvloedt, of probeert te blokkeren of dwarsbomen, dan word ik echt boos. Wanneer laten wij mensen elkaar nu eens in onze waarde, op een dieperliggend dan algemeen gangbaar verworden niveau. Dan zou de wereld er heel anders en veel leefbaarder uitzien…
Als laatste nog iets wat valt onder het hoofdstuk pesten. Eveneens tijdens dat gesprek met de psychiater werd ik er eveneens ten onrechte van beschuldigd veelvuldig te emailen met iemand uit de provincie Brabant, en daarmee iemand tot last te zijn geweest. De GGZ zou daarover meerdere keren zijn gebeld. In de eerste plaats, ik ken niemand uit Brabant, ten tweede, ik email zeer weinig, en ten derde zie ik dit als een manier om me te pesten, gewoon pesten. En wie dat geweest is, ik heb werkelijk geen idee. Ach, die persoon komt zichzelf nog weleens tegen op een minder leuke manier denk ik….. Al het kwade straft zichzelf…
Nee het was een naar gesprek, moet hiervan even bijkomen, al is het laatste woord hierover nog niet gesproken wat mij betreft…
Space van Boudewijn 
Geef een reactie