24 juli 2012 >> Afgelopen dag gedurende de ochtend en middag voelde ik nog steeds een sterkere emotionele beladenheid, en ergernis omtrent het onrecht wat me is aangedaan, maar naarmate de avond vorderde voelde ik een nogal opvallende verandering in positieve richting. De afgelopen dagen beleefde ik echt de emotionele hel op aarde, zo erg als ik het nog niet eerder heb ervaren. De telepatische communicatie met Flor lijkt inmiddels ook veel helderder en stabieler te verlopen dan ooit eerder. Langs die telepatische weg zijn me een aantal wezenlijke dingen duidelijk geworden. Ik schommelde, zonder dat ik me daar bewust van was, heen en weer tussen diverse lagen van bewustzijn, en had echt het gevoel alsof ik in Niemandsland verkeerde. Ja, zoals je ook in het vierde deel van de bovenstaande video over tweelingzielen kunt zien, is het tot elkaar komen van tweelingzielen in het echte leven een vrij ingrijpend proces. Probleem en een negatief stuk karma bleek te zijn de enorme dosis woede die in mij leefde, die er voor een belangrijk deel uitkwam tijdens het schrijven van mijn vorige weblog-artikel. Echte woedegevoelens komen nu steeds verder op de achtergrond te staan, wat niet wegneemt dat ik wel een gesprek heb aangevraagd met de maatschappelijk werkster hier in de kliniek, met name omtrent het probleem dat veel mensen een totaal verkeerd beeld van mij hebben gekregen; een beeld wat is gebaseerd op roddels, verzonnen leugens, wat zijn oorsprong vindt in het verleden. Na de brand in mijn woning van december 2010 hebben er achter mijn rug om gesprekken plaatsgevonden tussen mensen van de ggz en de bewoners van de woongroep Centraal Wonen Amstelveen, in aanwezigheid van mijn psychiater en sociaal psychiatrisch verpleegkundige. Tijdens deze bijeenkomst schijnt het zo geweest te zijn dat er de nodige leugens de wereld in zijn geholpen, en dan met name het beeld, de leugen dat ik vrouwen zou achtervolgen. Al deze leugens zijn vervolgens ook door gaan stromen binnen de GGZ in Geest organisatie, met alle gevolgen vandien. Dat is denk ik ook de reden waarom ze Flor in januari jl. hebben overgeplaatst, niet terecht dus, daar blijf ik bij… Mensen hebben vaak de neiging om dingen die andere mensen zeggen volledig passief over te nemen als zijnde de absolute waarheid, en om daarop vervolgens volledig te vertrouwen…
In het gesprek met de maatschappelijk werkster is dat een van de belangrijkste dingen die ik met haar wil gaan bespreken. Ik wil graag dat dit beeld rechtgezet en gecorrigeerd wordt! Want dit is wel de oorzaak van het feit dat ze Flor tijdens mijn vorige opname twee keer hebben gescheiden van mij, een keer op Spaarnepoort gesloten en de tweede keer op de Amstelmere. Maar het verkeerde, uit z’n voegen gerukte beeld over mij leidde er ook toe dat ik, nadat Flor was overgeplaatst, een afdelingsverbod kreeg opgelegd. Al met al is dit een hoogst onrechtvaardige situatie waar ik niet blij mee ben. Ik wil dan ook dat alle leugens die er zijn verspreid uit mijn patientendossier verwijderd worden! Het is ontzettend pijnlijk om van dingen beschuldigd te worden die niet waar zijn, met alle gevolgen vandien. Dat blijkt wel weer.
Uit de telepatische communicatie met Flor begrijp ik dat het even nodig was om in mij een proces in gang te zetten om mijn woede te kunnen ontladen. Ik begrijp daarbij ook uit deze communicatie dat het verzoek dat ik geen post meer naar Flor mag sturen NIET iets is wat vanuit haarzelf voortkomt, maar vanuit de verpleging. Het probleem ligt dus bij de verpleging, niet bij Flor zelf… Hoewel ik momenteel een technisch probleem heb met betrekking tot het kunnen versturen en ontvangen van email, na reparatie ervan blijft er dus nog een schrijfmogelijkheid over, namelijk per email. Echter, het oplossen van het emailprobleem is iets wat nogal gecompliceerd lijkt te zijn, en waar ik hulp bij ga inroepen. Ze hebben mijn emailaccount van windowslive gepobeerd te hacken, maar gelukkig dat Microsoft dat programma voldoende beveiligd heeft…
Om even terug te komen op wat ik eerder zei, de communicatie met Flor langs telepatische weg verloopt beter dan deze ooit geweest is tot nog toe. Flor is veel hoger ontwikkeld en zit, zelfs na hetgeen ze recentelijk heeft meegemaakt, vanwege haar nieuwetijdskind zijn al haar leven lang in een hogere laag van bewustzijn. Zij begeleidt het proces van weer in het echt tot elkaar komen dus op afstand, omdat ik de ‘zwakkere’ wederhelft ben binnen onze tweelingzielen-verbintenis.
Tweede punt wat ik in het gesprek met de maatschappelijk werkster wil aankaarten is het verzoek aan haar of zij contact kan leggen met de verpleging in Hoofddorp om mogelijk ontstane misverstanden en het verkeerde beeld dat ze daar waarschijnlijk ook over mij hebben, te corrigeren, recht te zetten. Het is beter om in voorkomende situaties assertief op te treden naar de buitenwereld toe.
De relatieve rust lijkt weer terug te keren in mijn leven, wat niet wegneemt dat ik het contact met Flor nog altijd heel erg mis, en dat dat gemis een buitengewoon pijnlijk iets is. Maar ook dat hoort nu eenmaal bij het eenwordingsproces van tweelingzielen (zie nogmaals de video).
Tenslotte wil ik nog even terugkomen op iets wat ik in een eerdere blog geschreven heb, als zou de ziel van Flor buiten haar lichaam terechtgekomen zijn na haar verkrachtingen. Deze eerdere veronderstelling is echter onjuist, en wil me ook verontschuldigen voor die eerder gedane uitspraak. Tweelingzielen delen samen EEN ziel, twee zielsdelen die bijelkaar horen en samen EEN sterke en hechte eenheid vormen. Daarom is het volgens natuurwetten ook totaal onmogelijk dat onze zielsdelen uit het lichaam treden, buiten het lichaam komen te staan.
En verder ben ik van harte bereid om op Flor te wachten, want dat is ze zeer zeker waard, al begrijp ik dat ik haar niet mag opzoeken in Hoofddorp. Jammer, zo’n gedachte die alleen maar te maken heeft met….pure Angst….dat dingen fout kunnen lopen… Een irreeele gedachte, alsof ik een misdadiger zou zijn. Maar ik ga het verhaal over de verkeerde beeldvorming om mij nu niet weer herhalen. Ik hoop dat dit artikel mensen tot inkeer brengt en dat contact weer mogelijk wordt. Het heeft denk ik ook geen zin om haar op te zoeken, want de kans is natuurlijk groot dat me de toegang vanuit de verpleging wordt geweigerd en dat er weer een schriftelijk bezoekverbod komt. Deze dingen en al het andere waar ik moeite mee heb ga ik natuurlijk wel aanpakken, dingen die ik in mijn vorige blog geschreven heb. Mensen vertrouwen me niet, en dat is NIET terecht! Jullie brengen me daarmee in een isolement, en dat en nog zoveel meer dingen zijn allemaal irritaties waar ik wat mee ga doen, zo spoedig mogelijk. Het is toch belachelijk dat je je beste vriendin niet eens mag bezoeken. Probleem is nog steeds Angst, niet alleen bij psychiatrisch patienten, maar ook bij ‘gezonde’ mensen… En het is aan jullie mensen om daar een uitweg in te vinden…
Na mijn ontslag wil ik de GGZ na 26 jaar vaarwel gaan zeggen en een overstap maken naar een vrijgevestigde hulpverlener die is gespecialiseerd in HSP, hoogsensitiviteit. Daar hebben hooggevoelige mensen namelijk veel meer baat bij, een een op een behandeling.
Space van Boudewijn 
Geef een reactie