Donderdag 2 augustus 2012 >> Vanmiddag werd ik opgehaald door mijn moeder en ben bij haar thuis wezen eten, waarna ze me weer terug naar de Amstelmere bracht. We hebben ook over diverse zaken met elkaar gesproken, ook over de slechte hulpverlening, het beleid binnen de tegenwoordige ggz wat mijns inziens aan alle kanten rammelt. Zo had ik al diverse keren verzocht om een gesprek met de maatschappelijk werkster, verslagen en klachtenbrieven gestuurd aan de psychiater in opleiding, maar helaas zonder resultaat. Ik heb er niks over gehoord. Ze willen me ook overplaatsen naar de Walborg kliniek, waarover ik al meerdere slechte verhalen heb gehoord betreffende de sfeer aldaar. Als hoogsensitieve persoon mogen ze daar best wel wat meer rekening mee houden en respekt voor opbrengen, al is hsp dan nog niet erkend binnen de psychiatrie. Een langdurig verblijf tussen de half psychotische mensen, en dan ook nog eens in Amsterdam, dat zie ik helemaal niet zitten, en bovendien, mijn moeder van 81 is hulpbehoevend. Een hele omslachtige onderneming om keer op keer heen en weer te gaan reizen.
Deze overplaatsing is vemoedelijk ook een pure geldkwestie, en mijn moeder heeft al aangegeven dat ze het verblijf op de Amstelmere desnoods wil betalen ook! Ik ben heel gevoelig voor verandering van omgeving e.d., alleen helaas is er ook nog zoiets als een rechterlijke machtiging tot in september aanstaande. Dan zijn zij het van de ggz die de touwtjes van mijn leven in handen hebben. Ik ga zo mogelijk morgen, in ieder geval op korte termijn contact opnemen hierover met mijn advocaat en met de patienten vertrouwens persoon, om het probleem voor te leggen. Daarbij komt dat ik nog niet eens weekendverlof heb, en dat ik niet eens zelfstandig naar mijn eigen huis mag gaan, zo geregeerd als de psychiatrie wordt door pure angst, een irreele angst in dit geval.. Niet eens vrijheden op afspraak, terwijl de meeste anderen hier wel veel meer mogen dan ik. Mijn moeder zegt daarover: “Je wordt behandeld alsof je een misdaad hebt begaan, terwijl je juist zo’n lieve jongen bent. Je bent te goed om naar Amsterdam overgeplaatst te worden, want daar hoor je niet thuis…” . Het gaat er naar mijn beleving hier binnen de Amstelmere tegenwoordig veel minder democratisch aan toe dan in vroeger tijden, al moet ik wel oppassen met wat ik hier in deze weblog schrijf. Om problemen ermee te voorkomen.
Wat ook heel onrechtvaardig is, is het feit dat ik bij de behandelplanbespreking van 7 augustus a.s. geen mantelzorger mag meenemen. Rob is helaas verhinderd die dag, en de ggz weigert botweg een andere datum te plannen en verschuilen zich achter dat dat allemaal teveel gedoe is om afspraken in het systeem te veranderen. En zo sta ik er dan weer eens helemaal alleen voor, en daar wordt misbruik van gemaakt. In mijn eentje sta ik nergens, vooral als het gesprek dan zal gaan over de Walborg kliniek. Ik hoop op zoveel mogelijk steun van de pvp’er en mijn advocaat eventueel. Een ding is zeker, ik wil de rechterlijke machtiging na september niet verlengd hebben, zodat ik daarmee ook de zeggenschap over mijn eigen leven weer terugkrijg, en ik me minder machteloos voel. Ik voel me al machteloos als het gaat om de onzekerheid aangaande het toekomstige verloop van het verwerkings- en herstelproces van Flor… Ik ga binnenkort contact met haar zoeken…, heb gehoord dat ze er vrij goed uitziet. Ik vermoed dat de zus van Flor enige tijd geleden contact probeerde te zoeken met mij, via mijn moeder, alleen maar om me te informeren omtrent de nieuwe locatie waar Flor momenteel verblijft. Als dit zo is, heel attent van haar in ieder geval! En mochten ze vanuit de ggz weer moeilijk gaan doen over mij en Flor, dan kunnen ze problemen verwachten, maar dan met mij bedoel ik… Het sociale leven tussen mensen onderling is iets tussen mij en haar, en daarvoor behoort een derde persoon respekt voor te hebben op z’n minst… Psychiatrische patienten zijn niet alleen maar patienten, maar gewoon mens, alleen dit laatste wordt weleens ‘vergeten’.
Vanuit humanitaire overwegingen is het uitelkaar drijven van mensen die een goede band met elkaar hebben, ver beneden peil en inhumaan te noemen, de schade was destijds, bijna een half jaar lang, onherstelbaar groot in emotioneel opzicht, en alsof dat nou zo gezond is en bevorderlijk voor de levenskwaliteit van mensen………..
Het is vanavond een latertje geworden en ga zodirekt wat slapen. Morgen is het alweer vrijdag. Rond een uur of twee ga ik met mijn moeder even naar het boxruimte-verhuurbedrijf waar nog spullen liggen die zijn overgebleven van de brand in dec.2010, om alweer twee maanden huur te betalen. Ze ergert zich ook groen en geel over mijn psychiater, die het me niet toestaat om naar huis te gaan, terwijl er nodig opgeruimd moet worden in de middelste kamer van mijn woning. Spullen uit de box moeten in die kamer komen te staan. En zij de huur maar betalen uit eigen zak. Dat zou dus eigenlijk de ggz moeten vergoeden vindt zij… Ook zij vindt de hulpverlening binnen ggz in geest tegenwoordig ronduit waardeloos… De kwaliteit van de zorgverlening schijnt bij het Sinai Centrum vele malen beter te zijn…
Ik wil in ieder geval op korte termijn een vrijgevestigde psychiater of psycholoog in de arm nemen, en ga daarvoor, in verband met een doorverwijzing, komende week naar de huisarts. Ik ben al dat onprofessionele gesjoemel, het onrechtvaardig behandeld worden zo langzamerhand echt zat!! Doelgerichte therapieen, afgestemd op een ieders individuele situatie, dat kennen ze hier niet bij de ggz, en zelfs geen enkel respekt voor als je anders denkt dan een analyticus. Een beetje respekt voor een bredere spiritueel geaarde levensvisie, dat bestaat daar eenvoudigweg niet. Zij hebben de macht, de patient is ondergeschikt, maar als je hier wat van zegt dan breekt de hel op aarde los…d.w.z. niet voor hun , maar voor de patient. Dan kunnen ze het je erg moeilijk maken. Maar ze kunnen mij niet ervan tegenhouden over te stappen naar een vrijgevestigde hulpverlener die is gespecialiseerd in hoogsensitiviteit bijvoorbeeld. De onhandige manier waarop ze vanuit de ggz met Flor en mij zijn omgesprongen deed voor mij de deur dicht, en leidde ertoe dat mijn vertrouwen in ggz in geest tot het minimum is gereduceerd. Dat dit wordt ontkend komt alleen maar omdat ze niet zijn gespecialiseerd en getraind met betrekking tot wat hoogsensitiviteit precies inhoudt voor mensen. HSP mensen denken heel anders, staan heel anders in het leven, maar worden vaak onder hevige druk gezet door de meerderheid in samenlevingen zoals de onze die nog altijd handelt vanuit het ego, in plaats ‘vanuit het hart’. Geen wonder dat het aantal zelfdodingen zo groot is geworden tegenwoordig. Mensen die suicidiaal zijn vind je dan ook alleen maar in de groep hoogsensitieve mensen.
Morgen verwacht ik wel weer op de afdeling terug te zijn in de namiddag, zo rond vijf uur in de middag, misschien wel eerder ook. In de avond ben ik dan ook weer hier en eet de avondmaaltijd ook hier op de afdeling.
Gisteren schreef ik een heel verhaal over de post traumatische stress stoornis, maar dat was dan ook met de beste bedoelingen, om mensen met traumatische ervaringen die deze weblog mochten lezen, er zeer nadrukkelijk voor te waarschuwen wat de effekten van nicotine en alcohol kunnen zijn als je deze aandoening hebt. De problemen worden er namelijk alleen maar (veel) groter door. Zie nogmaals mijn vorige weblog…
Space van Boudewijn 
Geef een reactie