10 augustus 2012 > Vandaag eigenlijk niet zoveel beleefd hier op de afdeling, wel een plan gemaakt voor komende week. Komende maandag een behandelplanbespreking, woensdag een gewoon gesprek met de psychiater en bij beide besprekingen zal ook mijn mantelzorger erbij zijn. Er zijn een aantal dingen in de behandeling waar ik het niet mee eens ben. Allereerst wil ik per september dat de rechterlijke machtiging niet verlengd gaat worden, daarnaast heb ik op 21 september overleg met de patienten vertrouwens persoon over het feit dat ze me binnen de ggz zonodig naar de Walborg kliniek willen overplaatsen, waar ik al veel negatieve verhalen over heb gehoord. In dat gesprek met de pvp’er gaan we het ook hebben over de mogelijkheid die vervolgopname in het Sinai Centrum te laten plaatsvinden. En verder wil ik in principe toch weer terug naar de eigen woning, waar helaas buitengewoon moeilijk over wordt gedaan vanuit de woongroep. Ik heb geen zeggenschap meer over mijn eigen leven, en ben daar ontzettend boos om. Maar ook voor mijn moeder wordt het weleens teveel en merkte terecht op: Ze hebben daar binnen centraal wonen geen gevoel meer. Is ook juist denk ik, ze worden gedreven door pure Angst, en ‘vergeten’ dat in die woning wel een belangrijk stuk van mijn leven ligt en als zodanig een emotionele waarde heeft. We overwegen daarvoor zonodig een advocaat in te schakelen. Mensen realiseren zich niet dat ze mij juist ziek maken door al dat moeilijk gedoe, door me te manipuleren en me tot die handelingen te dwingen, en me mijn vrijheden volledig afpakken… En dat gebeurt dus ook niet. Ik heb immers ook rechten….. Dat er nog overleg gaat komen met de woongroep is logisch. Komende week hoop ik een aantal mensen uit de woongroep telefonisch te benaderen….
Verder heb ik op de afdeling nog steeds geen vrijheden op afspraak, ik mag niet eens naar mijn eigen woning langsgaan, geen weekendverlof thuis, ze houden me echt gevangen, en Centraal Wonen en de GGZ zijn als twee handen op een buik. Onderling worden er achter mijn rug om dingen besproken, en daar ben ik niet blij mee. Daarmee proberen ze alleen maar mij emotioneel het graf in te werken, door moeilijk te doen over mijn terugkeer in de woning. In plaats van dat ze nou eens aan hun eigen angsten werken, in plaats van deze te botvieren over mijn rug heen. Want dat is wel de waarheid, waar echter wel bewustzijn voor nodig…, en dat heeft helaas niet iedereen.
Zeker is wel, de samenleving is werkelijk keihard geworden, zeker dit jaar 2012. Ik ervaar dat dagelijks om me heen, bijna overal om me heen, en het is niet leuk om in zo’n samenleving te leven…, met nagenoeg niemand aan mijn zijde die me ook daadwerkelijk begrijpt en begrip heeft voor de gevangenis-achtige situatie waarin ik me bevind. Want zo voelt dat wel…
Space van Boudewijn 
Geef een reactie