31 augustus 2012 >> Afgelopen avond minder leuk gesprek gevoerd met mijn begeleider hier. Er is overleg geweest, schriftelijk, tussen de bewonerscommissie van Centraal Wonen en de GGZ, dit achter mijn rug om. Want, heb ik ooit afschriften van die correspondentie toegezonden gekregen? Het antwoord luidt “NEE”.!! Ik moet er niet aan denken nog twee jaar op een kliniek te moeten verblijven in afwachting van beschermd wonen, het gooit bovendien al mijn toekomstplannen volledig aan duizend stukjes, en dat pik ik niet! Dit alles vanuit pure angst vanuit de woongroep. De mens is keihard geworden, heeft geen gevoel meer voor zijn medemens, en zo zoekt de woongroep en de ggz ook voor de voor hun gemakkelijkste “oplossing”. Boudewijn uit zijn woning zetten, verlengingen van rechterlijke machtigingen, maar ik wil zelf ook graag verder in het leven, op de manier waarop ik dat ZELF wil. Er wordt hier heel duidelijk over me heen gewalst. Ik ben verdrietig, maar ook boos hierom. Ze creeeren daarmee ook een nieuwe emotionele Lijdensweg!!
Vanmiddag een gesprek met het maatschappelijk werk, en dat belooft een pittig gesprek te worden. Mijn mantelzorger en moeder komen erbij zitten.
Het ergste nog is dat het MIJ wordt aangerekend dat het meerdere keren achterelkaar fout is gegaan, terwijl de psychiater van de gesloten afdeling in Haarlem destijds heel duidelijk heeft uitgelegd dat er een medicatiefout was begaan, het middel Carbamazepine wat tegendraads werkt met betrekking tot Seroquel. Echter de psychiater hier in De Amstelmere heeft daar een heel ander verhaal omheen verzonnen en ontkent eigenlijk min of meer datgene wat de psychiater in Haarlem over het gebruik van Carbamazepine heeft uitgelegd. Dat is niet eerlijk, deze hele gang van zaken, een chaotische gang van zaken, zowel vanuit de woongroep als vanuit de GGZ. Wat ze zich bovendien niet realiseren is wel het feit dat ze door zo moeilijk te doen, mij alleen maar proberen emotioneel het graf in te werken, en dat sta ik niet toe. Ik wil graag verder in het leven, op deze manier lukt dat me niet. Zo ben ik momenteel via internet bezig om mijn sociale netwerk wat uit te breiden. Leuk als je dan eens iets af wilt spreken en dan moet zeggen: “Sorry, maar we kunnen alleen maar in de kliniek afspreken, omdat ik geen eigen huis meer heb”. Leuk ook voor de andere partijen, maar niet heus…. En daar wordt verder niet over nagedacht, daar wordt geen enkele rekening mee gehouden, met persoonlijke wensen van de client binnen de GGZ. En stel dat ik een lieve vriendin ontmoet, wie dat ook zal zijn in de toekomst, en dat je moet zeggen: We kunnen kunnen niet samen overnachten, omdat ik in een kliniek zit, aangezien ik geen eigen woning meer heb. Ja, lieve mensen, dit is toch te gek voor woorden, zo geleefd te worden, en dat pik ik niet langer!!!! Van Macht uitoefenen over andere mensen is nog nooit iemand beter geworden, integendeel zelfs…
Space van Boudewijn 
Geef een reactie