Vandaag was een goede dag voor me, heb voor het eerst gelopen zonder rolstoel of rollator, met een wandelstok als hulpmiddel. Een belangrijke stap vooruit. Voor alle zekerheid heb ik ook alvast een wandelstok besteld voor thuis. Er gaat ongetwijfeld een tijd komen dat ik geen wandelstok meer nodig heb, maar dan heb ik hem vast voor later, als dat nodig mocht zijn.
Ik heb vanmiddag ook een gesprek gehad met de arts. Met hem heb ik afgesproken dat ik weer terug ga naar mijn oude medicatie. Ik gebruik nu al de depakine, morgen komt daar de seroquel (quetiapine) weer bij. Psychiatrisch gezien ben ik weer volledig hersteld, en ben voornemens dat zo te houden. Gewoon door mijn medicatie dagelijks in te nemen. De arts erkende dat ik psychiatrisch gezien volledig hersteld ben. Goede vriend Rob is op de achtergrond bezig van alles voor me te regelen, zoals ik al eerder vertelde. Regelen m.b.t. de thuissituatie. Verpleegkundige Marcel merkte gisteren nog op dat de woningbouwvereniging niet heeft gereageerd op die vervelende brief, vol met leugens, van iemand van centraal wonen, dus ze kunnen me niet zomaar uit huis zetten. Ik heb wel een vermoeden wie van centraal wonen die brief geschreven zou kunnen hebben.
Een andere verpleegkundige vond het fijn om te weten dat ik in het woonprojekt woon, en dat mijn advocaat maandag langskomt voor een gesprek. Misschien kan hij me wel helpen om zo spoedig mogelijk weer naar huis terug te keren, waar hij zelf ook een warm voorstander van is. Naar huis met een zorgmachtiging. Daarmee heb ik ook ingestemd tijdens het gesprek met de onafhankelijk psychiater. Maar, zoals ik al eerder zei, ik ga er alles aan doen om nieuwe heropnames te voorkomen. Ik ga wat van het leven maken, samen met mijn allerliefste vriendin Jasmine van den Boogaerde, oftewel Birdy. Ze kan niet wachten om me weer te gaan zien, en om samen wat van het leven te gaan maken. We willen zelfs gaan trouwen! Samen radio gaan maken, en verder alles doen wat God ooit verboden zou hebben. Onder het motto, niets moet alles mag. Zolang je maar lief bent voor elkaar is daar ook niets mis mee.
Ik heb ook aangegeven bij de arts dat ik zo spoedig mogelijk weer naar huis wil. Hij kon zich dat levendig indenken.
Vanavond zei een verpleegkundige in de rookruimte nog: “Je bent vrolijker, optimistisch gestemd en je praat ook veel meer.
En verder wil ik alle medewerkers van GGZ in Geest Zuiderpoort en Westerpoort alvast meer dan van harte bedanken voor alle hulp en zorg die ze me hebben verleend. Dank jullie wel voor alles!
Groeten van Boudewijn de Kat.
Space van Boudewijn 
Geef een reactie